چگونه میزان ضربان قلب خود را اندازه گیری کنیم

میزان ضربان قلب شما، با اندازه گیری تعداد تپش های قلب در یک دقیقه مشخص می شود که شاخصی است برای چگونگی وضعیت سلامت شما. آگاهی از وضعیت ضربان قلب در فعالیت های متفاوت روزانه، هنگام استراحت و هنگام فعالیت های شدید بدنی مانند ورزش کردن، اطلاعات ضروری در مورد وضعیت کلی فیزیکی یک شخص را در اختیار ما قرار می دهد. اگر میزان ضربان قلب از حد نرمال بیشتر یا کمتر باشد، نشانده این است که مشکلاتی در وضعیت سلامت شما وجود دارد. این مقاله را دنبال کنید تا بتوانید میزان ضربان قلب خود را در شرایط متفاوت فیزیکی اندازه گیری کنید و با میزان نرمال تعداد ضربان قلب مقایسه کنید.

نحوه اندازه گیری تعداد ضربان قلب
1
انتخاب روش سنتی برای اندازه گیری ضربان قلب.

روش های متفاوتی برای اندازه گیری ضربان قلب وجود دارد، استفاده از دستگاه الکترو کاردیو گراف یا ECG، استفاده از مچ بند الکتریکی اندازه گیری ضربان قلب، و روش سنتی اندازه گیری که با قرار دادن انگشتان دست بر روی شاهرگ امکان پذیر است. بهترین نقاط برای اندازه گیری ضربان قلب، ناحیه مچ دست و گردن است. 

2
انگشت اشاره و انگشت وسط خود را روی انتهای مچ دست مخالف (سمتی که به انگشت شست نزدیکتر است) قرار دهید.

باید تپش قلب را در زیر انگشتان خود حس کنید.

  • کف دست مخالف باید به سمت بالا رو به روی شما باشد.
  •  برای اندازه گیری ضربان قلب از انگشت شست استفاده نکنید. چرا که هنگام اندازه گیری ضربان قلب یک فرد دیگر، گاهی ضربان قلب خود را نیز در زیر انگشت شست حس خواهید کرد.
  • برای اندازه گیری ضربان قلب از طریق شاهرگ گردن، انگشت اشاره و انگشت وسط خود را روی یک طرف گردن در کنار گلو، نزدیک به انتهای فک پایین قرار دهید و به آرامی فشار دهید.
3
تعداد تپش های قلب را بشمارید.

برای اینکار می توانید:

  • تعداد ضربان قلب را در 10 ثانیه بشمارید و در 6 ضرب کنید تا تعداد ضربان قلب در دقیقه را به دست آورید.
  • برای دقت بیشتر تعداد ضربان قلب را در 15 ثانیه بشمارید و در 4 ضرب کنید یا تعداد ضربان قلب را در 30 ثانیه بشمارید و در 2 ضرب کنید.
  • تعداد ضربان قلب را در تمام طول 60 ثانیه بشمارید. هر چه در مدت زمان بیشتری تعداد ضربان قلب را بشمارید، دقت اندازه گیری بالاتر می رود.
تعداد ضربان قلب خود را با حد نرمال مقایسه کنید.
1
ضربان قلب در وضعیت استراحت

به معنای تعداد ضربان قلب یک فرد در شرایط کمترین فعالیت بدنی است. بهترین زمان برای اندازه گیری، هنگام صبح 1 یا 2 دقیقه بعد از بیدار شدن است. بهتر است در شرایطی اندازه گیری شود که بدن در آرامش کامل باشد. بنابرین بعد از یک کابوس شبانه یا یک رویای هیجان انگیز ضربان قلب خود را اندازه گیری نکنید. ضربان قلب خود را با توجه به آنچه گفته شد برای 3 یا 4 روز اندازه گیری کنید و سپس میانگین بگیرید.

  • حد نرمال تعداد ضربان قلب در وضعیت استراحت، 60 تا 80 تپش در دقیقه می باشد. 
2
حد اکثر ضربان قلب

حداکثر ضربان قلب یک فرد، در هنگام فعالیت های شدید بدنی اندازه گیری می شود. حداکثر تعداد ضربان قلب به صورت کاملا تقریبی با کم کردن سن فرد از عدد 220 به دست می آید. به عنوان مثال فردی با 34 سال سن دارای حداکثر ضربان قلب 186 معادل با (220 – 36) می باشد.
 
در نظر داشته باشید که حداکثر میزان ضربان قلب شما مگر با افزایش سن، تغییری نمی کند. شرایط مناسب بدنی به افزایش این میزان کمکی نمی کند اما فرد می تواند مدت زمان بیشتری را در حال فغالیت های شدید بدنی قبل از رسیدن به حداکثر میزان ضربان قلب مقاومت کند. برای مثال فردی که در شرایط خوب بدنی قرار دارد، می تواند کیلومتر ها بدود، بدون اینکه حتی به حداکثر میزان ضربان قلب خودش نزدیک شود اما فردی که از لحاظ بدنی در شرایط مناسبی قرار ندارد، بعد از بالا رفتن از تعدادی پله، می تواند به سرعت  به حداکثر میزان ضربان قلب خود نزدیک شود. 

3
میزان ضربان قلب هدف

ضربان قلب هدف که به ضربان قلب ورزشی نیز شناخته می شود، میزان مناسب اوج ضربان قلب است که یک فرد می تواند در طی فعالیت های بدنی و ورزشی به آن دست پیدا کند. برای بیشتر فعالیت های بدنی و ورزشی فرد باید تا 60 تا 80 درصد از حداکثر ضربان قلب خود به فعالیت ادامه دهد.

  • به عنوان مثال فردی با 34 سال سن دارای حداکثر ضربان قلب 186 معادل با (220 – 36) می باشد. بنابرین میزان ضربان قلب هدف برای این شخص 111 تا 149  تپش در دقیقه است که معادل با همان 60 تا 80 درصد  از حداکثر ضربان قلب فرد (186).

             111 =(60/100) × 186
            149 = (80/100) × 186

4
زمان باز گشت به حالت اولیه

فاکتور دیگری که در رابطه با ضربان قلب اهمیت دارد، زمان بازگشت ضربان قلب به حالت اولیه بعد از فعالیت بدنی است. برای اندازه گیری آن که به "نرخ بازگشت" یا "Recovery Rate" نیز شناخته می شود، باید تعداد ضربان قلب خود را بعد از رسیدن به اوج فعالیت های بدنی یا ورزشی اندازه گیری کنید و سپس بعد از 2 دقیقه استراحت دوباره ضربان قلب خود را اندازه گیری کنید. هرچه از لحاظ بدنی در شرایط بهتری به سر ببرید، سریعتر به حالت نرمال اولیه باز خواهید گشت.
 
با انجام فعالیت های ورزشی ضربان قلب خود را به 140 تپش در دقیقه برسانید. 2 دقیقه استراحت کنید و دوباره اندازه گیری کنید، فرض کنید 100 تپش در دقیقه. عدد 140 را منهای 100 می کنیم که عدد 40 بعد از 2 دقیقه استراحت به دست می آید. این عدد را تقسیم بر 2 می کنیم که به عدد 20 میرسیم.
 
 20 تپش در دقیقه "نرخ بازگشت" ضربان قلب فرضی ما خواهد بود. اگر این عدد از 12 کمتر باشد، شما با یک مشکل رو به رو هستید.  به این معنی که قلب شما بعد از مرحله فشار به خوبی قادر به بازیابی و بازگشت به حلت اولیه نیست.

نکته ها: 
  • توجه داشته باشید که حد نرمال ضربان قلب در وضعیت استراحت  (60 تا 80 تپش در دقیقه) مقدار میانگین است و این مقدار برای ورزشکاران می تواند بین 40 تا 60 تپش در دقیقه باشد و افراد مسن به طور عمومی ضربان قلب وضعیت استراحتشان بیشتر است.

  • برای اندازه گیری دقیق تر ضربان قلب خود یک دستگاه دیجیتال اندازه گیری ضربان قلب خریداری کنید. می توانید در کلینیک های قلب، تست ورزش بدهید و از سلامت بدنی و وضعیت قلب خود اطمینان پیدا کنید. 

  • می توانید از اپلیکیشن های مخصوص تلفن های هوشمند استفاده کنید. برای مثال برنامه Instant Heart Rate یک برنامه رایگان است که برای دستگاه های اندروید و iOS موجود است.

  • برادیکاردی (Bradycardia ) شرایطی است که قلب کمتر از حد نرمال می تپد. اگر قلب کمتر از 60 بار در دقیقه تپش داشته باشد احتمالا فرد دچار مشکل برادیکاردی است که اگر مشکلی در وضعیت فشار خون و هوشیاری فرد ایجاد نکند، خطرناک و مشکل ساز نخواهد بود و نیاز به درمان خاصی ندارد. در غیر این صورت فرد باید تحت درمان قرار گیرد. عوامل کاهش ضربان قلب می تواند، کم کاری تیروئید، نارسایی قلبی

  • تپش قلب یا تاکیکاردی (Tachycardia) شرایطی است که قلب بیش از حد نرمال می تپد. در بیشتر افراد این امر خطر جدی به دنبال ندارد اما می تواند کارکرد معمول قلب را مختل کند و اگر کنترل و درمان نشود در دراز مدت می تواند منجر به نارسایی قلبی، حمله قلبی یا ایست قلبی شود. عوامل تپش قلب می تواند، پرکاری غده تیروئید، استرس و اضطراب، سیگار کشیدن و غیره باشد.

روش اندازه گیری نبض

 

برای اندازه‌گیری ضربان قلب کافی است خیلی ساده نبض خود را بگیرید زیرا سرعت ضربان قلب و سرعت نبض در اغلب افراد مشابه است. البته سرعت ضربان قلب و سرعت نبض از لحاظ فنی متفاوتند، زیرا ضربان قلب سرعت انقباض‌های قلب را اندازه می‌گیرد، در حالیکه سرعت نبض سرعت افزایش فشار خون در سراسر بدن هنگام ضربان قلب را اندازه می‌گیرد.

به گزارش خبرنگار سایت پزشکان بدون مرز، در افرادی مبتلا به برخی از عوارض قلبی که به ناتوانی قلب در پمپ کردن کارآمد قلب در هر انقباض می‌انجامند، سرعت نبض ممکت است پایین‌تر از سرعت ضربان قلب باشد؛ اما چنین مواردی استثنا هستند.

“نبض آپیکال” (apical pulse) نبضی است که در راس قلب معمولا در حالی که بیمار بر روی پهلوی چپش دراز کشیده است، با گوشی شنیده می‌شود.

این ضربان قلب شامل دو صدای مجزای قلب می‌شود که اغلب “لاب- داب” نامیده می‌شوند، و هر “لاب- داب” معادل یک ضربان قلب است. سرعت طبیعی نبض آپیکال در بزرگسالان 60 تا 100 ضربه است.

پزشکان در مواردی که به الکتروکاردیوگرام دسترسی ندارند، نبض آپیکال را دقیق‌ترین و غیرتهاجمی‌ترین شیوه ارزیابی سلامت قلب می‌شمرند. نبض آپیکال اطلاعاتی درباره سرعت، ریتم، قدرت و تساوی ضربان قلب برای پزشک فراهم می‌آورد.

سرعت میانگین نبض چقدر است؟

سرعت ضربان قلب در حال استراحت در بزرگسالان از 60 تا 100 ضربان در دقیقه متفاوت است. زنان نسبت مردان سرعت ضربان قلب اندکی بالاتر دارند، و میانگین سرعت ضربان قلب در حال استراحت در زنان در میانه 70 تا 80 قرار دارد، اما در مردان حدود 70 است. علت این تفاوت عمدتا به قوی‌تر بودن عضله قلب در مردان مربوط است.

سایر عوامل :

از جمله سن، اندازه بدن، میزان آمادگی بدنی، بیماری‌های قلبی، ایستاده یا نشسته بودن، داروها، عواطف و هیجانات و حتی دمای هوا- می‌توانند بر سرعت ضربان قلب اثر بگذارند.

به طور کلی، در افرادی مانند ورزشکاران که آمادگی قلبی- عروقی خوبی دارند، سرعت ضربان قلب در زمان استراحت پایین‌تر است، و گاهی به 40 ضربان در دقیقه یا کمتر می‌رسد.
nabz

نبض‌تان را در کجای بدن بگیرید؟

رایج‌ترین دو شریانی که برای گرفتن نبض به کار می‌روند، شریان رادیال در طرف درونی مچ در نزدیکی کناره شست دست، و شریان کاروتید در گردن در میان نای و عضله گردن.

نبض را می‌توان با گذاشتن انگشت روی شریان رانی در کشاله ران اندازه گرفت، و اغلب برای آزمایش‌های کاتتریزاسیون قلب برای مثال در آنژیوگرافی قلب از این محل استفاده می‌شود؛ و نبض‌های پشت‌پایی (pedal pulse) در پاها برای بررسی جریان خون در اندام‌های تحتانی به کار می‌روند.

به گفته کارشناسان گذاشتن انگشت بر روی این شریان‌ها و شمردن ضربان‌ها در 60 ثانیه دقیق‌ترین اندازه‌گیری را به دست خواهد داد. همچنین می‌توانید ضربان‌های نبض را برای 15 ثانیه بشمارید و عدد به دست آمده را در چهار ضرب کنید، یا برای 10 ثانیه این کار را انجام دهید و عدد به دست آمده را شش ضرب کنید، اما اغلب کارشناسان شمردن برای 60 ثانیه کامل در صورت امکان را توصیه می‌کنند.

علل ضربان نبض غیرطبیعی

اختلال ریتم قلب (آریتمی) باعث می‌شود قلب با سرعت بیش از حد بالا یا بیش از حد پایین، یا با ریتم نامنظم بتپد.

“تاکیکاردی “را عموما به عنوان رسیدن سرعت ضربان قلب به بالای 100 تپش در دقیقه تعریف می‌کنند و معمولا ناشی از آن است که گسیل پیام‌های الکتریکی که از حفره قلب منشا می‌گیرند، وضعیتی نابهنجار پیدا کرده است.

رسیدن سرعت ضربان قلب به 150 و بالاتر ناشی از عارضه‌ای است که “تاکیکاردی فوق‌بطنی” نام دارد.

سرعت ضربان قلب کمتر از 60 ضربه در دقیقه را “برادیکاردی” می‌نامند و ممکن است بیانگر آسیب‌دیدن قلب به علت حمله قلبی یا سایر بیماری‌های قلبی- عروقی یا مشکلات به گره سینوسی- دهلیزی- که به عنوان ضربان‌ساز قلب عمل می‌کند- باشد.

رابطه‌ محکمی میان فشار خون و سرعت ضربان قلب وجود ندارد، و ممکن است با وجود سرعت ضربان قلب طبیعی، فشار خون شما بالا باشد.

سرعت ضربان قلب در هنگام فعالیت جسمی شدید افزایش می‌یابد، اما چنین فعالیتی ممکن است تنها اندکی فشار خون را بالا ببرد. هنگامی که فشار خون بیش از حد پایین می‌آید، بدن با افزایش سرعت ضربان قلب برای تشدید برون‌ده قلب به آن واکنش نشان می‌دهد.

محل های رایج لمس نبض:

نبض رادیال: که در قسمت داخلی مچ دست (پایین انگشت شست و روی استخوان رادیوس قرار دارد).

نبض کاروتید که در روی گردن و در فرورفتگی کنار سیب آدم می باشد.

در جاهای دیگر از جمله کشاله ران، مچ پا، آرنج (براکیال)، گیجگاهی (تمپورال) می توان نبض را لمس نمود.

نکات:

– با انگشت شست نبض را لمس نکنید زیرا خود شست نبض قابل لمس دارد.

– هر دو شریان کاروتید را همزمان لمس نکنید و فشار زیادی بر روی این شریان وارد ننمائید. زیرا در ریتم ضربان قلبی اختلال ایجاد می کند.

– در بزرگسالان رایج ترین محل، برای لمس نبض، شریان رادیال بوده و مطمئن ترین محل شریان کاروتید می باشد.

– در افرادی که خونریزی دارند نبض ضیعف ولی تعدادش زیاد است

– در افراد دچار اسهال و استفراغ شدید نبض ضعیف و حتی غیر قابل لمس است.

– تعداد نبض در شرایط طبیعی با افزایش سن تا رسیدن به سن بلو کاهش می یابد.

– جثه: تعداد نبض در افراد با جثه بزرگ و ورزشکار کمتر از افراد با جثه کوچک است.

برای لمس نبض در شیرخواران از شریان بازویی در داخل و وسط بازو استفاده کنید

تمرینات هوازی

سوالی که ممکن است که برای شما پیش آمده باشد، این است که اصلاً مگر اهمیتی دارد که چه زمانی این تمرینات را انجام می دهیم؟! چه منطقی پشت این انتخاب وجود دارد؟

حرکات هوازی برای سوزاندن چربی های درون احشایی مثل چربی اطراف کبد، بسیار مفید هستند. در واقع حرکات هوازی ۶۷% کالری بیشتر نسبت به حرکات غیر هوازی می سوزانند.

انجام دادن تمرینات هوازی قبل از باشگاه

انجام تمرینات هوازی در دراز مدت برروی بدن شما اثر خود را خواهد گذاشت، پس باید بدانید زمان انجام آن مهم است. اگر قبل از باشگاه تمرین هوازی انجام بدهید، ممکن است اکثر ذخایر گلیکوژن خود را که برای انرژی عضلات به آن ها نیازمندید، از دست بدهید! به همین خاطر ممکن است در باشگاه نتوانید عملکرد فوق العاده خود را انجام بدهید.

 

ولی اگر یک تمرین هوازی سبک بین ۱۰-۱۵ دقیقه داشته باشید، ممکن است برای شما مشکلی بوجود نیاید. اما اگر برنامه دارید که یک جلسه تمرین هوازی بین ۳۰-۶۰ دقیقه را انجام دهید، به احتمال زیاد در باشگاه به مشکل بر خواهید خورد.

 

در ضمن بیاد داشته باشید بیشترین کالری که شما خواهید سوزاند در طول زمان انجام دادن حرکات هوازی است، اما در حین کار کردن با وزنهانجام دادن تمرینات هوازی بعد از باشگاه ها شما کالری زیادی نخواهید سوزاند بلکه بیشترین کالری که می سوزانید چند ساعت بعد خواهد بود!

وزنه بلند کردن به اندازه تمرینات هوازی، آن قدر ها هم که فکر می کنید از ذخایر انرژی در عضلات شما را نخواهد سوزاند! به همین دلیل اگر در باشگاه بصورت متعادل نه با شدت روی عضلات کار کنید، انجام حرکات هوازی بعد از تمرین برای شما مشکلی را ایجاد نخواهد کرد.

اما اگر قرار است در باشگاه با شدت کار کنید، بهتر است برنامه هوازی خود را بپیچانید!

تمرینات هوازی کمک می کند بهتر بخوابید

خواب شبانه tamrino.ir

یادتان باشد اگر خواب کافی نداشته باشید، بیماری هایی مثل چاقی، دیابت و افسردگی به سرعت سراغ شما می آیند!

از همه مهم تر اثری که روی رشد عضلات شما می گذارند نیز غیر قابل انکار است! مطالعات نشان می دهد که افرادی که در طول شب کمتر از ۶ ساعت خواب دارند، شاخص توده بدنی بالاتری نیز دارند.

وقتی ما می خوابیم بدن هورمون هایی را ترشح می کند که به کنترل اشتها، سوخت و ساز کمک می کند.

افرادی که حداقل ۱۵۰ دقیقه تمرین هوازی در هفته انجام می دهند تا ۶۵% کیفیت خواب شان افزایش پیدا می کند.

وعده غذایی قبل ازوعده غذایی پس از تمرین tamrino.ir


در مورد این که قبل از تمرین چه بخوریم مفصل صحبت کرده ام. پس باید بدانید که قبل از تمرین با شکم خالی وارد باشگاه نشوید.

از طرفی وقتی بدن شما خالی از انرژی باشد، بدن سراغ عضلات می رود تا تامین انرژی کند! همان عضلاتی که برای بدست آوردن شان سخت کار کرده اید!

پس خیلی مهم است که وعده قبل از باشگاه را بسیار جدی بگیرید.

کفش درست انتخاب کنید

 

کفش tamrino.ir

 

حالا که صحبت از انجام تمرینات هوازی شد، بهتر است از یک وسیله مهم به نام کفش هم یادی بکنیم!

اگر می خواهید برای خود کفش بخرید سعی کنید زمان خرید را به اواخر روز و یا بعد از وعده تمرینی بیندازید، چرا که در این زمان اندازه پاهای شما از همیشه بزرگتر است!!

بین نوک انگشت بزرگ پا و نوک کفش ۱ سانتی متر فضای خالی باشد طوری که بتوانید انگشت بزرگ پای خود را به راحتی تکان بدهید.

یک کفش خوب شما از را آسیب دیدگی های معمولی مثل: پینه پا، میخچه، رگ به رگ شدن پا و… حفظ می کند.

یادتان باشد کفش خود را هر ۶ ماه یکبار عوض کنید.

مخلص کلام

انجام دادن تمرینات هوازی برای حفظ سلامتی قلب لازم است. پس مطمئن شوید از این تمرینات به مقدار مورد نیاز و در زمان درست استفاده می کنید.

 

ترکیب تمرینات با وزنه و هوازی هم باعث چربی سوزی و افزایش عضله می شود.

یادتان باشد اگر تمرینات هوازی را به مدت طولانی و با شدت زیاد انجام بدهید شانس از دست دادن عضله را بالا می برید.

در ضمن حواس تان به وعده قبل از تمرین خود هم باشد.

 

ورزش، نرمش و حرکات اصلاحی برای درمان کمر درد

زندگی مدرن و ماشینی امروزی تحرک لازم را از ما انسان ها گرفته است. اکثر ما بیش از نصف روز را پشت میزهای کار خود می نشینیم و بدون اینکه تحرکی به بدنمان بدهیم کار می کنیم. این عمل در دراز مدت باعث ضررهایی برای بدن ما  از جمله کمردرد و درد رگ سیاتیکخواهد شد

تقریبا همه افراد در دوره ای از زندگی خود مبتلا به کمردرد می شوند. اگر تاکنون هم کمر درد ر ا تجربه نکرده اید احتمال این که روزی دچار کمردرد شوید زیاد است.

حس ناراحتی و درد در ناحیه کمر نشانه شایع بسیاری از بیماری های اسکلتی و غیر اسکلتی می باشد .

کمر درد می تواند به صورت درد مبهم و خفیف و همیشگی باشد و یا درد شدید و ناگهانی باشد به گونه ای که توانایی ایستادن و حرکت کردن را از بین ببرد . کمردرد ممکن است به صورت ناگهانی پس از یک تصادف،افتادن بر روی زمین و یا بلند کردن اجسام سنگین به وجود بیاید و یا به آرامی و در اثر تغییرات ستون فقرات به دلیل بالا رفتن سن بروز کند.

نکات مهم در درمان کمردرد با ورزش

 


 

 ۱٫ ورزش منظم، باعث کاهش وزن افراد چاق و رسیدن به وزن متناسب می شود این موضوع فشار وارد بر کمر را کم کرده و باعث درمان کمردردهایی می شود که به خاطر اضافه وزن ایجاد شده اند.

 

۲٫ ورزش باعث بیشتر شدن انعطاف بدنی می گردد انعطاف بدنی ، توانایی حرکات در جهات مختلف را افزایش می دهد.همچنین انجامورزش کمردرد، دردهای کمر حاصل از خشکی کمر را درمان می کند.

 

۳٫ با انجام دادن تمرینات مخصوص و البته با مشورت پزشک متخصص و یا فیزیوتراپ می توان عضلات شکم و کمر را تقویت کرد. تقویت عضلات کمر با ورزش باعث کاهش و درمان کمردردهای مزمن می شود.

 

تسکین کمر درد با حرکات ورزشی

 


 

اگر عضلات شما سفت می باشد.قبل از انجام تمرینات دوش یا حمام گرم بگیرید. بر روی یک فرش یا حصیر  تمرین کنید. لباس های شل و راحت به تن کنید و  کفش نپوشید.از انجام تمریناتی که باعث ایجاد درد می شوند خودداری کنید.

 

"قبل از انجام دادن هرگونه تمرینات ورزشی برای کمر درد حتما با پزشک متخصص مشورت کنید"

 

ورزش های کششی

 

به پشت بخوابید .یکی از زانوهایتان را خم کرده دست ها را پشت زانو قفل کنید.

 

پس از آن زانو را خیلی آرام صاف کنید تا کشش را در پشت عضله ران حس کنید در این وضعیت به مدت ۳۰ ثانیه بمانید و پس از آن چند ثانیه استراحت کنید .

 

این ورزش  را برای رفع کمر درد برای هر طرف ۵ مرتبه انجام دهید

28

برای رفع درد کمر به پشت بخوابید دو زانویتان را خم کنید به صورتی کف پاهایتان روی زمین باشند.

پس از آن دست هایتان را پشت زانو ها قفل کنید.یکی از زانو ها را در شکم خم کرده و ۲۰ ثانیه این حالت را حفظ کنید.

پس از ان چند ثانیه استراحت کرده و این ورزش کمر را برای هر طرف ۵ مرتبه انجام دهید.

29

ورزش های تقویتی

با قوی شدن عضلات کمر احتمال عود  کمردرد کاهش می یابد و باعث عدم بروز سیاتیک می شود.

کمر دردی که بیش از ۲ هفته طول بکشد، باید با ورزش های قدرتی مناسب تقویت شود تا از عود آن پیشگیری شود.

 ورزش های مکنزی

ورزش های مکنزی معمولا برای بیماران مبتلا به بیرون زدگی دیسک کمر و همچنین فشار به عصب سیاتیک توصیه می شود.

ورزش های پایداری مرکزی

نمونه ای از ورزش های  پایداری مرکزی در مراحل متفاوت  رفع کمردرد

به پشت بر روی زمین خوابیده و عضلات شکم را سفت کنید تا جایی که بتوانید راحت صحبت کنید و یا راحت نفس بکشید.

به مدت ۱۰ ثانیه در این حالت بیمانید و پس از آن عضلات شکم را شل کنید.

این حرکات را ۱۰ مرتبه انجام دهید.

a

برای رفع کمردرد به پشت بخوابید .دو زانوی خود را بر روی مدیسین بال (Medicine Ball) خم کنید.

خیلی آرام بازوی راست خود را بلند کرده و به بالای سرتان ببرید به صورت متناوب با بازوی راست و چپ نیز این کار را انجام دهید.

در مرحله بعد به طور همزمان با بلند کردن دست راست پای چپ را نیز بلند کنید.

این حرکت را در سمت مخالف نیز انجام دهید.

b

خیلی آرام آرامی روی مدیسین بال بنشینید به صورتی که پاهایتان بر روی زمین و زانوها و لگن ۹۰ درجه خم باشند.

به آهستگی دست راست را بالای سرتان ببرید و نگه دارید.

این حرکت را  در دو سمت انجام دهید.

در مراحل بعدی حرکات ورزشی برای تسکین کمردرد  به صورت همزمان با بلند کردن دست راست سعی کنید که پاشنه پایتان را به آهستگی بالا و پایین ببرید

 

انواع تمرینات

انواع تمرينات

در این قسمت شما با انواع تمرینات و چگونگی انجام آن آشنا خواهید شد.

۱- تمرینات اینتروال: تمرینات اینتروال یا متناوب شامل مراحل تمرین و استراحت می باشد.در تمرینات اینتروال دستگاه فسفاژن می تواند ATP بیشتر و دستگاه اسید لاکتیک ATP کمتری تولید می کند. در نتیجه تجمع اسید لاکتیک کمتر وخستگی متعاقب ان نیز کمتر دیده میشود.

یک مثال: دو ۸۰۰ متر را در نظر بگیرید اگر شما ۱۰۰ متر سریع،۱۰۰ متر اهسته(استراحت فعال)بدوید تا ۸۰۰ متر را به پایان برسانید تمرین شما اینتروال بوده است.

با انجام تمرینات شدید و کوتاه مدت دستگاه غیر هوازی و با انجام تمرینات سبک و طولانی دستگاه هوازی توسعه و گسترش می یابد.

استراحت در تمرینات Interval می تواند بصورت فعال یا غیر فعال صورت گیرد. استراحت فعال سبب بهبود دستگاه اسید لاکتیک می گردد.مثلا دویدن های ارام و راه رفتن های سریع هنگام استراحت استراحت فعال محسوب می شود.

تمرینات اینتروال بر اساس مراحل تمرين، استراحت، ست و تکرار چیده می شوند.

۲-تمرینات پلایومتریک: باعث افزایش توان غیر هوازی عضلات می گردد.کلا این تمرینات بصورت انواع جهش ها و پرش ها صورت می گیرد. مثلا پرش به سمت بالا و شنا سویدی بصورت پرشی سبب تقویت و افزایش توان غیر هوازی هر کدام از عضلات مربوطه خواهد شد.

هشدار: اگر از آمادگی جسمانی خوبی برخوردار نیستید تمرینات پلایومتریک را انجام ندهید چون در این حالت احتمال مصدومیت زیاد است.

۳- تمرینات ایستگاهی: این تمرینات به گونه ای است که در چند مرحله به نام ایستگاه فعالیتهای مرزشی مختلف انجام می گیرد.این تمرین تشابه زیادی با تمرینات اینتروال دارد و بصورت تمرین و استراحت متناوب انجام می گیرد.

نکته: هرچه تمرین مربوط به یک ایستگاه سبک تر باشد استراحت متعاقب ان نیز باید کمتر باشد و در کل استراحت مربوط به هر ایستگاه با توجه به به شدت آن تعیین می شود.

۴- تمرینات استقامتی: تمریناتی که طولانی مدت و با شدت کم اجرا می گردد و دو نوع است : ۱-استقامت عمومی ۲-استقامت موضعی.

الف) تمرینات استقامت عمومی: اینگونه تمرینات شامل تمریناتی است که در جهت تقویت سیستم قلبی ــ تنفسی انجام میگیرد.اینگونه تمرینات شامل دو، شنا، جاگینگ(در جا دویدن)، طناب زدن، دوچرخه سواری و ... می باشد.

ب) تمرینات استقامت موضعی: اینگونه تمرینات شامل تمریناتی است که در جهت تقویت یک یا چند عضله انجام می گیرد. مانند تمرینات با وزنه.(وزنه کم تکرار بالا).

۵- تمرینات با وزنه: تمرین با وزنه های سنگین با تکرار کم بیشتر از تمرین با وزنه های سبک با تکرار زیاد بر افزایش قدرت تاثیر دارد.

در انجام تمرینات با وزنه باید دو اصل مهم را مد نظر قرار داد: ۱- اصل اضافه بار ۲-اصل اجرای سیستماتیک برنامه تمرینی.

الف) اصل اضافه بار: اگر شما مدتی یک برنامه تمرینی را انجام دهید و بر شدت ان نیافزایید بدن با این نوع تمرین سازگاری پیدا کرده وپیشرفت بصورت بسیار کندی انجام می گیرد.مثلا اگر شما با یک وزنه ۲۰ کیلویی میتوانید ۱۰ تکرار انجام دهید میتوانید با افزودن ۲ کیلوگرم همان حرکت را با تکرار کمتر انجام دهید. با در نظر گرفتن این اصل می توانید به پیشرفت های چشمگیری دست یابید.

ب) اصل اجرای سیستماتیک برنامه تمرینی: نظم و ترتیب در اجرای حرکات تمرین با وزنه از اهمیت ویژهای برخوردار است. یعنی شما باید ابتدا عضلات بزرگتان را تمرین دهید.مثلا پرس سینه نسبت به پشت بازو در اولویت قرار دارد چون شما با خسته کردن پشت بازوها دیگر قادر نخواهید بود عضلات سینه را به خوبی تمرین دهید.

۶- تمرینات PNF: روش پی ان اف یک نوع تمرین کششی است که باعث تقویت مقاومت و استقامت عضلات می گردد.در این نوع تمرین ورزشکار دست یا پایش را در حالتی قرار می دهد که یک حالت کشش جزیی را احساس کند،شخص دیگری دست یا پای ورزشکار را گرفته در این حالت ورزشکار سعی می کند که اندام مورد نظر را به حالت اولیه برگرداند ولی یار کمکی مانع از این کار می شود. باید این حالت 10 تا 15 ثانیه به طول بیانجامد.

۷- تمرینات فارتلک: در واقع این تمرین بازی با سرعت نامیده می شود و نوعی تمرین استقامتی می باشد. این نوع تمرین در تپه ها کوه و طبیعت به صورت دویدن های ارام و سریع،قدم زدن و در جا دویدن انجام می شود.جهت تنوع در تمرینات و جلوگیری از تمرین زدگی می توان از این نوع تمرین بهره جست.

اهمیت ورزش رزمی برای بانوان

ورزش های رزمی به دلیل ظاهر خشن و تعارض هایی که با خصوصیات فیزیکی و ویژگیهای روانی دختران دارند سوالات زیادی را در ذهن والدین دختر خانم ها ایجاد کرده است. در اینجا به برسی این پرسش می پردازیم که آیا هنرهای رزمی برای دختران مناسب است یا نه؟

ورزش های رزمی و دختر خانم ها

 عوامل متعددی وجود دارند که بر روی فرد تاثیر گذاشته و سبب می شود به ورزش خاصی گرایش پیدا کند. تعدادی از این عوامل  اجتماعی می باشند یعنی تحت تاثیر جامعه ای که فرد در آن رشد پیدا کرده و متناسب با فرهنگ آن جامعه شکل گرفته است.

طی چند سال گذشته علاقه دختران، به ورزش های رزمی به طور چشمگیری افزایش پیدا کرده است ولی هنوز هم در بسیاری از مناطق دنیا، خانواده ها دید مثبتی از هنرهای رزمی نداشته و آن را برای خانم ها مناسب نمی دانند، زیرا بر این باوراند که ورزش های رزمی خشن بوده و برای زنان مناسب نیست.  ورزش های رزمی به دلیل ظاهر خشن و تعارض هایی که با خصوصیات فیزیکی و ویژگیهای روانی دختران دارند، سوالات زیادی را در ذهن والدین آنها ایجاد کرده است. برای مثال، آیا تمرین ورزش های رزمی باعث می شود که روحیه خشن، در دختران پرورش پیدا کند؟ آیا بدن ظریف دختران، در زمان تمرین ورزش های رزمی آسیب نمی بیند؟ لذا برای کاستن از نگرانی های شرح داده شده، چهار سوال اساسی را در مورد ورش های رزمی مطرح کرده و به آنها پاسخ می دهیم.

 

آیا ورزش های رزمی باعت توقف رشد قد می شوند؟

بر اساس تحقیقات اثبات شده علمی مشخص شده است که 95 درصد از رشد قد کودکان به عوامل وراثتی مرتبط بوده و عواملی مانند استراحت، تغذیه و ورزش باعث می شود که فرد قادر باشد تا به نهایت آنچه از نظر ژنتیکی می تواند برسد، دست یابد. البته باید این نکته را نیز گفت که اگر ورزش ها در دوران کودکی، سنگین و بیشتر از توانایی کودکان انجام شوند، باعث نرسیدن به میزان رشد وراثتی می شوند و در این خصوص مربی است که نقش موثری دارد. نه الزاما نوع ورزش.

 

آیا ورزش های رزمی خشونت آور هستند؟

باید بگوییم که ورزش های رزمی به خودی خودشان خشن نیستند و این ما هستید که چنین برداشتی از آنها داریم. قبول داریم که ورزش های رزمی بر اساس اصل دفاع از خود ساخته شده اند و به مرور پیشرفت کرده اند، ولی احترام و دفاع از صلح و دوستی زیربنای ورزش های رزمی می باشد. یک رزمی کار یاد خواهد گرفت که کار خود را همیشه با حرکات دفاعی شروع کند نه با حمله، و در هر کدام از مراحل (کمربندهای رنگی) او مسائلی مانند نظم و انضباط، احترام و تواضع، صبر و تحمل،استقامت و روحیه شکست ناپذیری را می آمورد.

 

ورزش های رزمی به چه دردی می خورند؟

در جامعه ای که اکنون در آن زندگی می کنیم، در بازی های کودکانه ی بخصوص دختران، تحرک و فعالیت هیچ نقشی ندارد. شروع تمرین برای ورزش های رزمی در سن 5-7 سالگی امکان دارد که در رشد فیزیکی، توانمند سازی بدن کودک و همچنین بالا بردن سرعت عمل و واکنش ها نقش زیادی دارد.

بهتر است بدانید که به غیر از مهارت و دقت، سرعت نیز نقشی بسیار مهم و کلیدی در ورزش های رزمی دارد. یک رزمی کار خوب باید قادر باشد که فرصت ها را تشخیص داده و حرکت بعدی حریف را کنترل کند. حس لامسه نیز به مرور زمان با تمرین‌های رزمی افزایش می‌یابد و در نتیجه فرد می‌تواند جهت یا مسیر نیروی بدنی حریف را سریع تشخیص دهد. وقتی کودک هنگام تمرین مجبور می‌شود در مقابل چند مهاجم از خود دفاع کند، باید بیش از دیدن فرد مهاجم، صدایش را بشنود. پس یکی از مهارت‌هایی که یک رزمی‌کار باید بیاموزد، دقت در تشخیص صداهاست. در رده‌های بالاتر، سرعت انطباق بسیار بالا، به عکس‌العمل‌های فرد اجازه می‌دهد تا روند انتخاب حرکات خودکار انجام شود، بنابراین، کودکانی که از نظر رفتاری کندتر هستند، از این تمرین‌های سرعتی و تقویت هماهنگی گوش و عضلات و عکس‌العمل آنها، سود زیادی می‌برند.

 

آیا تمرین ورزش های رزمی خطرناک می باشد؟

بر اساس تصور عموم، عده زیادی بر این باورند که میزان آسیب دیدگی ها در ورزش های رزمی بسیار بالا می باشد، ولی باید به شما بگوییم که اینگونه نیست، میزان بروز صدمه با میزان مهارت های  ورزشکار  (رنگ کمربند) رابطه معکوسی دارد. برای مثال در هنر رزمی تکواندو که مبارزان باید انگشت های پای خود را برای زدن ضربه به حریف بالا ببرند و در نهایت با گارد دستشان جلو ضربات حریف را بگیرند، ازجمله شایع ترین آسیب ها در بیشتر ورزش های رزمی کبودی می باشد. به گونه ای که حدود 40 درصد از مصدومیت های این رشته را کبودی های بدن تشکیل می دهد.

در نهایت می توان با قاطعیت گفت که در ورزش های رزمی در مقایسه با دیگر ورزش ها، آسیب هایی مانند شکستگی و ترک خوردگی، کمتر در رزمی کار دیده می شود. دلیل اصلی صدمه‌های ورزشی نیز آماده نبودن بدن، گرم نکردن پیش از شروع فعالیت و استفاده از تکنیک‌های نادرست است. بنابراین استفاده از وسایل محافظتی برای ساق، پا، دست، بازو و قفسه‌سینه و گرم‌کردن مناسب حداقل ۱۵ دقیقه قبل از ورزش و عمدتا با انجام حرکات کششی و استفاده از تکنیک‌های صحیح، به نحو قابل توجهی صدمات ورزشی را در این ‌گونه ورزش‌ها کاهش می‌دهد، چون درصد قابل‌ملاحظه‌ای از صدمه‌ها در هنگام خستگی ورزشکار رخ می‌دهد، بنابراین باید به کودکان گوشزد کنیم هرگاه خسته شدند استراحت کنند.

 اهمیت دفاع شخصی

توانایی محافظت از خود از لحاظ فیزیکی از آسیب یکی از حقوق بشری است که باید برای همه ازجمله کودکان در دسترس باشد. دفاع شخصی یکی از مهارت هایی است که غالبا در دنیای امروزه نادیده گرفته می شود اما بسیار مهم است. در زمانی که عامل قلدری در مدرسه یک مشکل بزرگ است باید اطمینان حاصل کنیم که فرزندان مان در صورت نیاز توانایی دفاع از خود را دارند.
دفاع شخصی نه تنها به کودکان اجازه می دهد که بطور ملموس از خود در برابر حملات فیزیکی دفاع کنند بلکه مزایای زیادی برای زندگی روزمره آنها نیز به دنبال دارد. آنها می توانند ارزش ها و اصول مهم  مانند کار سخت، فداکاری، پشتکار و اهمیت حفظ روابط شخصی را نیز یاد بگیرند.
هنرهای رزمی به آنها دفاع شخصی و خیلی از چیزهای دیگر می دهد. هنرهای رزمی می تواند مزایای زیادی برای کودکان دارد و این قطعا همان چیزی است که باید برای آنها در نظر بگیرید. کودکان از مراحل مختلف توسعه می گذرند بنابراین بهتر است که اطمینان حاصل کنید که کودکتان در معرض اصول درست دفاع شخصی قرار می گیرد.
اگر می خواهید فرزندان خود را به ورزش ببرید برده و فعالیتی امن و سرگرم کننده برای آنها مهیا کنید یادگیری دفاع شخصی یکی از بهترین گذینه ها می باشد. در ادامه این مقاله از فروشگاه اینترنتی ژیار آنلاین به توضیح 4 دلیل که نشان می دهند یادگیری دفاع شخصی برای کودکان بسیار مهم است می پردازیم.


آنها با دانش دفاع از خود قدرت می گیرند

همانطور که قبلا گفته شد، دفاع شخصی یک حق اساسی برای انسان است که کودکان را نیز شامل می شود. دانش و اهمیت دفاع از خود نمی تواند در رشد کودک بیش از حد باشد. هنرهای رزمی می توانند با این دانش و البته مسئولیتی که با آن می آید فرزندان شما را تقویت کنند.
این که فرزندان شما در رشته باستانی موی تای تایلندی ثبت نام می کنند یا هنر ملایم جوجیتسوی برزیلی مهم نیست، هنرهای رزمی به فرزندان شما یاد می دهند که بسیاری از تکنیک های پیچیده و نحوه اجرای درست آنها را یاد بگیرند. هنرهای رزمی به کودکان می آموزند که فیزیکی بودن ابزار مورد استفاده برای آسیب رساندن به دیگران نیست بلکه صرفا برای دفاع از خود در مقابل هر گونه حمله یا تهدیدی می باشد.


به کودکان کمک می کند که با اپیدمی قلدری در مدرسه مقابله کنند

قلدری و تهدید کابوس هر پدر و ماردی است که برای کودکان شان بوجود آید. اما متاسفانه این اتفاق در مدرسه، زمین های بازی و حتی محافل اجتماعی برای کودکان پیش می آید. ما روزی خواهیم فهمید که کودک ما قلدر است یا مورد آزار و اذیت قرار گرفته است.
قلدری در مدرسه مشکلی است که خیلی پیش ها نیز وجود داشته و حتی ممکن است که خود ما نیز آن را در دوران مدرسه تجربه کرده باشیم. در حالی که ما به عنوان یک جامعه برای متوقف کردن آزار و اذیت در فضای آموزشی مبارزه می کنیم اما حقیقت این است که متاسفانه این مشکل هنوز نیز وجود دارد. ما توانایی پایان دادن به زورگویی را توسعه مهارت های اجتماعی کودکانمان داریم. هر کودک خاصی می تواند یک هدف قلدر یا هدفمند باشد. یکی از راههای توسعه مهارت های اجتمای کودکان ما از طریق آموزش هنرهای رزمی می باشد.


هنرهای رزمی بسیاری از ارزش ها و اصول مهم را آموزش می دهند

شاید تاکنون شنیده باشید که هنرهای رزمی برای تمرین کنندگان آن بسیاری از ارزش ها و اصول مهم را شکوفا می کند. هنرهای رزمی از طریق غلبه بر موانع و اجازه دادن به نگاهی عمیق به درون توانایی های خود اطمینان حاصل می کند که بسیاری از درس های مهم زندگی را در داخل باشگاه یاد می گیریم. برخی از این ارزش ها که هنرهای رزمی به ما می آموزند عبارتنداز صداقت، فروتنی، افتخار، احترام، شجاعت، نظم و انظباط.
اصل مهم دیگر اهمیت شکست است. در طول زندگی مردم ملزم به شکست هستند، اما هنرهای رزمی به ما می آموزند که شکست را درک کرده و آن را به عنوان فرصتی برای بهبود خود ببینیم. این آموزه ها و اصول از کتاب های درسی داخل یک کلاس آموخته نشده اند، اما در زندگی ما به عنوان دانشگاهی به همان اندازه مهم هستند.


مسئولیت و دستورالعمل را به کودکان می آموزد

یکی از مهمترین درس های هنرهای رزمی برای کودکان ما ایجاد نظم و مسئولیت است. با به عنوان یک شخص باید خود پندارانه و مسئول اقدامات خود باشیم. هرچه زودتر آن را یاد بگیریم بهتر است. به کودکان تان با ثبت نام در کلاس های رزمی احساس مسئولیت را بیاموزید. ما اغلب با چالش ها و موانع روبرو هستیم، مسائل دشوار و خطرناکی که مانع از عبور از یک طرف به سوی دیگر می شوند. اینکه چگونه تصمیم می گیریم که با این مسائل برخورد کنیم تعیین می کند که آیا موفق می شویم یا شکست می خوریم

اهمیت ورزش

 

امروزه ورزش یکی از اموری است که به عناوین مختلف در جهان مطرح شده و گروه زیادی به اشکال گوناگون با آن سرو کار دارند. برخی از مردم، ورزشکار حرفه ای اند و گروهی ورزشکار آماتور . گروهی طرفدار و علاقه مند به ورزش و دیدن برنامه ها، مسابقات و نمایش های ورزشی بوده، وعده ای نیز از راه ورزش امور زندگی خویش را می گذرانند.

وزارتخانه ها و ادارات ورزشی فراوانی تاسیس شده و مخارج زیادی صرف ورزش ، ساختن استادیوم ها، مجتمع ها و باشگاه های ورزشی و نیز تهیه وسائل و لباس های ورزشی و یا تماشای مسابقات ورزشی می شود. بخش های قابل توجهی از برنامه های تلویزیون ، رادیو، مجلات و سایر رسانه های گروهی، به ورزشی و اخبار ورزشی اختصاص دارد و خلاصه ورزش یکی از اموری است که در جهان به صورت جدّی مطرح بوده و از جهات مختلف دارای اهمیت می باشد

فعاليت بدني، آمادگي جسماني، تندرستي و طول عمر

نقش و اهميت فعاليت‌هاي بدني ديرزماني است كه در ميان افراد كم تحرك شناخته شده است. اين مسئله باعث شد تا افراد جامعه تمايل پيدا كنند نسبت به تأثيرات مختلف فعاليت‌هاي بدني حساس شوند و تلاش نمايند تا دانش و اطلاعات خود را توسعه بخشند. در اين مورد، رابطة بين ورزش، آمادگي جسماني و بهداشت (تندرستي) با تضادهاي آن در شكل زير به خوبي ترسيم شده است.

طول عمر زياد = تندرست = ورزيده = فعال

طول عمر كوتاه = بيمار = غير ورزيده =  بي‌تحرك

بدون ترديد آرزوي هر فردي بهبود كيفيت و طول عمر زندگي‌اش مي‌باشد. با اين همه، نكاتي كه باعث پيشبرد موضوع مورد بحث ما مي‌شود همچنان ناشناخته باقي مانده است. حتي تعاريف ابتدايي مربوط به ورزش (تمرين)، آمادگي جسماني و تندرستي نيز همواره مورد بحث و مجادله است.

بعضي، فعاليت بدني يا تمرين را تحرك بدن همراه با انقباض عضلاني و مصرف انرژي تعريف مي‌كنند. بنابراين از آمادگي جسماني نيز به عنوان يك سري از شاخص‌هاي تعيين‌كنندة ظرفيت در اجراي فعاليت‌هاي بدني نام مي‌برند. تندرستي هم بود يا نبود بيماري نيست، بلكه تندرستي شاخصي است كه تمامي مراحل مختلف حيات جسماني از آغاز تا پايان زندگي را در بر مي‌گيرد.

ورزش ، علمی است که در آن به مسائل علمی و تخصصی ورزش پرداخته می شود و هدف از این علم آن است که علاقه مندان به ورزش از این طریق پی به کلیه مسائل مربوط به علوم ورزش برده و آن را بکار بندند تا کمتر دچار آُسیب شده و همچنین از طریق علم ورزش مهارت خود را در هر رشته ورزشی افزایش دهند

ورزش کمک می کند تا:

1- که بهتر و راحت تر بخوابید.

اگرچه ممکن است از نظر شما مسئله ای بدیهی بیاید، اما تحقیقات مربوط به ورزش کردن با راحت خوابیدن به تازگی انجام شده است. این تحقیقات نشان داده است که به طور میانگین 20 الی 30 دقیقه ورزش برای سه تا چهار روز در هفته کمک می کند که خواب راحت تری داشته باشید. هر چند، بهتر است که روز ها یا بعد از ظهرها ورزش کنید نه شب ها قبل از خواب چون در اینصورت خیلی پرانرژی خواهید شد و به سادگی خوابتان نخواهد برد.

ورزش کردن کمک می کند راحت تر خوابتان ببرد و بهتر بخوابید و ساعت خوابتان را هم بیشتر خواهد کرد. همچنین کیفیت خواب شما را هم بالاتر خواهد برد و سبب می شود که خواب عمیق تری داشته باشید.

2- باعث می شود دیرتر پیر شوید و از مرگ نابهنگام هم جلوگیری می کند.

هر چه سنتان بالاتر می رود، ورزش منظم می تواند شما را از نظر بدنی متناسب و سالم نگاه دارد. همچنین وضعیت پوست و ماهیچه های شما را هم بهتر خواهد کرد، قابلیت انعطاف شما را بالاتر خواهد برد و از بسیاری بیماری های مربوط به پیری از قبیل پوکی استخوان و بیماری های قلبی جلوگیری خواهد کرد.

3- مفصل ها، استخوان ها و ماهیچه های شما را سالم تر نگاه خواهد داشت.

هر چه سنتان بالاتر می رود، تراکم استخوان هایتان و انعطاف پذیری مفصل هایتان کمتر خواهد شد. ورزش کردن به طور منظم یکی از بهترین راه ها برای کم کردن مشکلات مربوط به ماهیچه ها، مفصل ها و استخوان ها است. یک برنامه ورزشی منظم به شما کمک می کند که قوا و انعطاف پذیری خود را حفظ کنید.

4- سیستم دفاعی بدنتان را تقویت خواهد کرد.

تحقیقات مختلفی نشان داده است که ورزش قدرت سیستم دفاعی بدن را بالا می برد. در نوجوانان و بزرگسالان ورزش می تواند به عنوان یک محرک طبیعی برای سلول های دفاعی به حساب آید. در افراد سالخورده عملکرد سیستم دفاعی خود به خود ضعیف می شود که می تواند خطر ابتلا به بیماری های مسری و واگیردار را افزایش دهد. اما تمرینات ورزشی منظم و متعادل مثل پیاده روی و دوچرخه سواری می تواند به طور تقریبی این ضعف سیستم دفاعی را در بدن کاهش دهد.

5- حافظه را قوی تر خواهد کرد.

پیاده روی سه روز در هفته به مدت 45 دقیقه برای بالا بردن زیرکی و هوش شما کافی است تحقیقات بسیاری نشان داده است که افرادی که روی قاعده ای منظم ورزش می کنند و قدرت تمرکز بهتری دارند. ورزش های هوازی قسمت های جلویی و جداره های بالایی مغز که به تمرکز مرتبط است را تحریک می کند.

6- اعتماد به نفس را بالا می برد.

این سوال ساده را از خود بپرسید: در کدام لحظه احساس بهتری دارم؟ وقتی روی مبل لم داده ام و مشغول خوردن یک پاکت چیپس هستم یا بعد از انجام یک تمرین ورزشی عالی از باشگاه برگشته ام؟ اگر مدتی است که بد هیکل شده اید، تمرینات ورزشی را شروع کنید، بنیه، ماهیچه ها و قدرت بدنیتان را افزایش خواهید داد و از نظر روحی حال بهتری خواهید داشت. این خود به خود باعث می شود که تصویر بهتری از خود داشته باشید و اعتماد به نفستان بالا رود.

7- انرژی و تحمل شما را بالا می برد.

تا به حال چند بار از باشگاه در رفته اید فقط چون خسته شده و دیگر تحمل ادامه تمرینات را نداشته اید؟ اما آیا زمانی که تنبلی را کنار گذاشته و به تمرینات ادامه داده اید احساس بهتری نداشته اید و پرانرژی تر نشده اید؟ افرادی که به طور مداوم ورزش می کنند، انرژی، قدرت بدنی و تحمل بیشتری دارند. مدت کمی بعد از آغاز تمرینات این انرژی بیشتر را در خود کاملاً حس خواهید کرد.

8- فشارهای عصبی، افسردگی و اضطراب را کاهش می دهد.

ورزش باعث می شود که اضطراب و استرس شما به پائین ترین حد خود برسد. در این حالت بدن شما بعد از یک یا دو ساعت بعد از اتمام تمریناتتان اندورفین بیشتری تولید خواهد کرد که اعصاب شما را تسکین داده و آسودگی خیالتان را افزایش خواهد داد. فایده دیگر فعالیت بدنی این است که شما را به داشتن رژیم غذایی مناسب تشویق می کند و تغذیه مناسب هم استرس را کاهش می دهد. حتی بعضی تحقیقات نشان داده است که از ورزش می توانیم به عنوان درمانی برای افسردگی نیز استفاده کنیم.

9- احتمال ابتلا به بسیاری از بیماری ها را کاهش می دهد.

بهترین نتیجه ای که از تمرینات ورزشی گرفته می شود این است که احتمال ابتلای شما را به بسیاری از بیماری های جدی و کشنده مثل بیماری های قلبی، فشار خون بالا، پوکی استخوان، دیابت، چاقی، کلسترول بالا، سرطان سینه ، ایست و حملات قلبی و ورم مفاصل کاهش می دهد.

پس ورزش کنید!

ورزش مصدومیت و لذت

برای ورزش نکردن، بهانه های زیادی وجود دارد. و متاسفانه، این بهانه ها معمولاً بر انگیزه ی شما برای باشگاه رفتن، کوه نوردی و دوچرخه سواری غلبه می کند. اما خوب است که موقع این بهانه تراشی ها، کمی هم به فواید فعالیت و ورزش فکر کنید. امیدوارم این مطالب بتواند با بهانه های شما مقابله کند.

ارتقاء ویژگی های ورزشکاری

بدنسازی و ورزش باعث می شود عضلات شما هماهنگی بیشتری پیدا کنند، و قدرت، انعطاف پذیری و استقامت بدنتان افزایش یابد. از آنجا که این ویژگی ها عملکردهای ورزشی شما را بهبود خواهند بخشید، بروز مصدومیت های ورزشی را هم کمتر خواهد کرد: عضلات سخت تر و نیرومندتر کمتر دچار گرفتگی و کشیدگی می شود.

اصلاح وضعیت قرار گیری بدن حین ورزش

قرارگرفتن نادرست و ضعیف حین ورزش می تواند یکی از مهمترین علل بروز مصدومیت های ورزشی باشد. داشتن حالت و ژست صحیح هنگام ورزش علاوه بر زیباتر کردن و شکل دادن به اندام شما، عضلاتتان را هم تقویت می کند.

چربی سوزی

ایروبیک و ورزش های قدرتی وقتی با رژیم غذایی کم کالری ترکیب شود، منجر به کاهش وزن خواهد شد. رژیم غذایی بدون ورزش ممکن است علاوه بر کاهش چربی بدن، منجر به از بین رفتن ماهیچه ها هم شود. اما رژیم غذایی به همراه ایروبیک نه تنها چربی سوزی می کند، بلکه ماهیچه سازی هم می کند. با این روش ممکن است وزن کمتری کم کنید اما از آنجا که بافت های ماهیچه ای کالری بیشتری نسبت به بافت های چربی می سوزانند، این کاهش وزن بادوام تر خواهد بود.

افزایش سلامت قلب

بااینکه علائم بیماری های قلبی تا میانسالی ظاهر نمی شود، اما شروع این بیماری ها ممکن است از دوره ی نوجوانی آغاز شود. ورزش کردن هفته ای سه مرتبه به مدت 20 تا 30 دقیقه از بروز چنین بیماری هایی تاحد ممکن جلوگیری می کند. درواقع ورزش منظم باعث تقویت قلب شده و باعث می شود خون بیشتری در بدن جریان پیدا کند. از طرف دیگر، ورزش ایروبیک میزان فشار خون و کلسترول را نیز پایین می آورد.

ارتقاء تصویر شما از خودتان

ورزش تاثیرات روانشناسی بسیاری بر ما دارد که مهمترین آن تقویت تصویری است که ما از خودمان داریم. رسیدن به اهداف ورزشی در ما اعتماد به نفس، هوشیاری و عزت نفس ایجاد می کند. ورزشکاران همیشه اولین باری را که از محدوده ی مهارت ها و توانایی های خودشان (به تصور خودشان) جلو افتادند را به خاطر دارند و این تاثیر بسیار زیادی بر تصور آنها از خودشان داشته است.

فواید اجتماعی

تجربه نشان داده است که افرادی که توانسته اند با ورزش و فعالیت بدنی، اندامی زیباتر و سالم تر داشته باشند، در ارتباطات اجتماعی خود موفق ترند. البته این اعتماد به نفس ایجاد شده در آنهاست که چنین موفقیتی را برای آنها حاصل کرده نه سایز کمرشان!

فواید فکری و عقلی

نظم و اعتماد به نفس حاصل از ورزش تاثیرات بسیار زیادی در این مقوله نیز خواهد داشت. این نظم و اعتماد به نفس باعث می شود که افراد کمتر از کار و مدرسه جا بمانند و درس ها و کارهایشان را هم روی قاعده و ترتیب انجام دهند. ورزش باعث بالا رفتن جریان خون و اکسیژن در بدن می شود که مغز نیز جزئی از آن است. به همین دلیل است که آنها که ورزش می کنند سریعتر به محرک ها واکنش می دهند.

لذت و تفریح

ممکن است فراموش کرده باشید که مهمترین دلیل ورزش کردنتان این است که از آن لذت می برید. مردم معمولاً اهدافی مثل کاهش وزن، تقویت سلامتی و اینها را هدف ورزش خود بیان می کنند. اما یادتان باشد، اگر انگیزه ای برای ورزش کردن نداشته باشید و از این کارتان لذت لازم را نبرید، نه وزن کم خواهید کرد و نه سلامت می مانید. یکی از راه های بالا بردن لذت و تفریح ورزش، انجام فعالیت های مختلف یا پیدا کردم محل های جدید برای انجام آن است.

بایدها و نبایدهای ورزشی

با اعتدال شروع کنید

قدم به قدم پیش بروید. اگر بخواهید بعد از یک مدت طولانی ورزش نکردن، با حجم بالا ورزش کنید، مطمئناً دچار مصدومیت یا حداقل ناامیدی خواهید شد. پس کم کم شروع کنید و با اعتدال جلو بروید.

بیش از حد ورزش نکنید

برای گرفتن نتیجه ی بیشتر و به حداقل رساندن احتمال مصدومیت، بدن نیاز به استراحت و بازسازی دارد. بعد از یک تمرین ورزشی سنگین حداقل 24 ساعت استراحت لازم است. خوب است که تمرینات سبک و سنگین خود را یکی در میان انجام دهید، مثلاً یک روز حرکات سنگین وزنه را انجام دهید و روز بعد را دوچرخه بزنید.

قبل از ورزش خودتان را گرم کنید و بعد از آن رفته رفته بدن را سرد کنید

گرم کردن قبل از شروع ورزش الزامی است. گرم کردن عضلات قبل از ورزش، کشیدگی و انعطاف آنها را تقویت خواهد کرد و باعث می شود تمرینی بهتر داشته باشید. همچنین از بروز مصدومیت نیز جلوگیری می کند.

سرد کردن بدن بعد از انجام ورزش نیز مهم است چون باعث شل کردن عضلات، پایین آوردن ضربان قلب شده و باعث می شود استرس ورزش از بدن بیرون رود. اینکار همچنین باعث می شود بعد از اتمام ورزش احساسی بهتر داشته باشید.

حرکات کششی انجام دهید

انعطاف پذیری یکی از مهممترین عوامل در بدنسازی است. انجام حرکات کششی قبل، حین و بعد از انجام تمرینات باعث می شود، نتیجه بهتری بگیرید، کمتر مصدوم شوید و وضعیت قرارگیریتان هم حین ورزش اصلاح شود.

مصدومیت ها را نادیده نگیرید

به وضعیت بدنتان خوب توجه کنید. اگر احساس درد می کنید، دست نگه دارید. دردهای عضلانی و مفصلی ممکن است علل مختلفی داشته باشد. ادامه دادن به ورزش وقتی مصدومیتی برایتان ایجاد شده ممکن است مشکلات بزرگتری را در آینده برایتان ایجاد کند. اگر این دردها بیش از چند روز ادامه داشت، حتماً به پزشک مراجعه کنید.

از مربی های بدنساز کمک بگیرید

اگر به باشگاه می روید، این شانس را دارید که زیر نظر مربی تمریناتتان را انجام دهید. مربی شما را برای رسیدن به هدفتان راهنمایی می کند. کمک مربی تاثیر بسیار شگرفی در عملکرد شما خواهد داشت چون حتی اگر حرفه ای هم باشید، عادت های بد موقع ورزش می تواند برایتان دردسر ساز باشد.

خسته نشوید

از ورزشتان خسته نشوید. تمرینان جدید می تواند این یکنواختی را از بین ببرد و اشتیاق برای یادگیری مهارت های جدید در شما انگیزه ایجاد خواهد کرد. از آنجا که تمرینات مختلف برای قسمت های مختلف بدن مفید است، انجام تمرینات مختلف باعث می شود روی کل بدنتان کار کنید.

همراه ورزشی پیدا کنید

اگر مشکلتان برای ورزش نکردن، نداشتن انگیزه است، یک همراه ورزشی می تواند راه حل خوبی باشد. همراه ورزشی می تواند در موقع خستگی و بی حوصلگی برای ادامه ی کار به شما انگیزه بدهد و یا اشکالات شما را هنگام انجام تمرینات به شما گوشزد کند.

تمرکزتان را از دست ندهید

مشغولیت به مسائل دیگر حین ورزش ممکن است از فواید آن برای شما بکاهد. مثلاً وقتی تمرکز حواستان را حین ورزش از دست می دهید، شدت عملتان هم کاهش پیدا می کند. و نداشتن توجه کافی به حرکاتتان ممکن است باعث ایجاد مصدومیت شود. از اینرو، لازم است که روی فرم و شکل بدن، و همچنین طریقهی انجام حرکت خود تمرکز کافی داشته باشید.

مراقب خورد و خوراکتان باشید

برای بدنسازی، رژیم غذایی هم به اندازه ی خود تمرینات مهم است. آنچه می خورید تاثیری مستقیم بر ورزش شما خواهد داشت. داشتن یک برنامه ی غذایی خوب و مناسب، باعث می شود نتیجه بهتری از تمرینات خود بگیرید، عضله سازی کنید، و میزان چربی را در بدنتان به حداقل برسانید.

از خوردن آب سر باز نزنید

حین هر 20 دقیقه ورزش کردن، بدن شما نیاز به حداقل 8 اونس آب دارد. اگر حین انجام ورزش احساس تشنگی می کنید، باید سریعاً به بدنتان آب برسانید. اگر بیش از یک ساعت ورزشتان ادامه یافته است، بهتر است از نوشیدنی های ورزشی استفاده کنید چون این میزان کربوهیدرات اضافی آب بدن شما را حفظ می کند. البته ممکن است این نوشیدنی ها واکنش های منفی روی شما دهد، پس بهتر است اول یکبار امتحان کنید و از نتیجه ی آن اطمینان یابید. از مصرف نوشیدنی های کافئین دار و الکلی هنگام ورزش خودداری کنید چون هر دو آنها آب بدنتان را می گیرد.

از ورزشتان لذت ببرید

اگر نتوانید از ورزش کردنتان لذت ببرید، هیچکدام از فواید ورزش برای شما کارآمد نخواهد بود. این بهانه ی خوبی برای ورزش نکردن نیست، چون اینکار برای سلامتی شما لازم و ضروری است. اما پیدا کردن یک ورزش مناسب که آن را دوست داشته باشید و از انجام آن لذت ببرید تاثیر بسیار زیادی بر عملکرد شما و فواید ورزش برای شما خواهد داشت.

رده بندی ورزش

دانستن یک روش برای یک گروه ورزشی هدف بسیار مهمی است و نشان دهنده ی یک نامزد جامع برای ورزش است :

مسابقه

• اسب دوانی

• نیروی انسانی: ( دویدن، شنا کردن )

• کمکی انسان: ( دوچرخه سواری ، قایق پارویی ، قایق سواری و ...)

• منبع فعال خارجی: (موتور سواری، قایق رانی ، قایق سواری و ...)

رقابتی

• رزمی: (جودو ، کاراته ، بوکس ، تکواندو ، ووشو ، کونگ فو ، شمشیر بازی و ...)

• میدانی: (تنیس ، بدمینتون ، والیبال ، اسکواش ، تنیس روی میز )

• تیمی: (بیس بال و فوتبال شهرت بسیاری در جهان دارند . بیس بال معروفیت زیادی در آمریکا و ژاپن دارد و فوتبال معروفیت بیشتری در سر تا سر جهان .

• مثال های دیگری مثل : ( راگبی ، هاکی روی یخ ، هاکی روی چمن و ...) می باشد .

مهارتی

• هدف: ( تیراندازی با کمان ، تیراندازی با تفنگ و ...)

• نمایشی: ( ژیمناستیک ، اسب سواری ، شیرجه و ...)

• استقامت: ( وزنه برداری ، پرش سه گام ، پرتاب وزنه و ...)

*************************

آمادگی جسمانی

آشنایی با آمادگی جسمانی



 

آمادگی جسمانی یعنی داشتن قلب، عروق خونی، ریه و عضلات سالمی که فرد بتواند به بهترین نحو، کارها و وظایف محوله اش را انجام داده و با شور و نشاط در فعالیتهای ورزشی و تفریحات سالم شرکت کند. باید توجه داشت این تعریف شامل عامه مردم می شود. اما زمانی که صحبت از بخش ورزشی و ورزشکار در میان باشد،عواملی چون تغذیه مناسب و کافی، نوع کار، میزان استراحت، نداشتن اضطراب و فشارهای عصبی بسیار با اهمیت بوده و نمی توان نقش آنها را در برنامه یک ورزشکار نادیده انگاشت.

 

حال به بیان فاکتورهای آمادگی جسمانی که شامل 4 فاکتور بوده، می پردازیم و هر چه این فاکتورها در ورزشکاران بالاتر باشد، در بازدهی مهارت های ورزشی آنها تاثیر بسزایی دارد. مهم ترین این فاکتورها، استقامت قلبی و ریوی و یا به عبارت دیگرهمان نام آشنای "توان هوازی" است. یعنی جذب اکسیژن به مقدار کافی جهت فعالیت های طولانی، داشتن قلب قوی جهت رساندن خون کافی در هنگام فعالیت های سنگین و طولانی مدت مثل دوهای بلند (ماراتن) قایقرانی در مسافت های زیاد.

 

اما دومین فاکتور، انعطاف پذیری است، این فاکتور اجازه می دهد تا عضلات در وسیع ترین دامنه حرکتیشان حول مفصل به حرکت درآیند، این فاکتور تقریباً در تمامی ورزش ها مورد نیاز بوده و قابلیت تحرک پذیری را بالا می برد. مانند حرکات ورزش ژیمناسیک و باله.

 

فاکتورهای سوم و چهارم به ترتیب عبارتند از قدرت عضلانی که به معنای به کار بستن نیرو وانرژی حاصله از عضلات در حین اجرای فعالیت ها است(حدود45/0از وزن بدن هر فرد را عضلات تشکیل می دهند). در ورزش های قدرتی مانند وزنه برداری و پاورلیفت بیشتر مورد استفاده بوده و تقویت می شود. استقامت عضلانی که به معنی به کارگیری یک عضله یا گروهی از عضلات برای انجام یک سری انقباضات مداوم در مدتی نسبتاً طولانی با کمترین احساس خستگی است و عمل کششی بارفیکس بهترین مثال برای این مورد است.

 

 

 

مفاهیم اساسی در علم تمرین و آمادگی جسمانی

 

با توجه به اهمیت علم تمرین و نقش آن درارتقای عملکرد ورزشکاران شاهد علاقه روزافزون مربیان عزیز به آگاهی از ابعاد مختلف این علم هستیم. امروزه کسانی که به گونه ای با ورزشکاران سرو کار دارند به خوبی می دانند که بهره گیری از زحمات توان فرسای ورزشکار و مربی به پیروی از اصول علمی و انضباط و جدیت در بکارگیری یافته های علمی وابسته است.

 

 

مفهوم اول؛ علم تمرین

 

علم تمرین زاییده ی همه ی اطلاعات علمی درباره ورزش و تمرین است. این اطلاعات همراه با تجربه و دانش مربی از ورزشکار، به مربی کمکمی کند تا برنامه تمرینی موثری برای بالا بردن سطح آمادگی ورزشکار طراحی و اجرا کند.

 

 

بهتر آنست که همگی به مفاهیم زیر توجه کنیم و آنها را به کار بندیم:

 

1- علوم تمرین:

 

برای تحقق اهداف تمرین، باید یافته ها و فنهای چند شاخه از علم را به کار گرفت؛ تغذیه، روان شناسی، مدیریت، فیزیولوژی، بیومکانیک و بیوشیمی،... بنابراین علوم تمرین، یعنی در مجموعه دانش هایی که برای رسیدن ورزشکار به اوج عملکرد مورد نیاز است. مربی باید با علوم تمرین آشنا باشد و تا حد امکان از یافته های آنها بهره گیرد، ولی انجام دادن وظیفه ی متخصص تغذیه، روان شناسی یا دیگر متخصصان را کسی از او انتظار ندارد.

 

 

2- طرح برنامه تمرین:

 

برای تحقق اهداف تمرین باید برنامه ای نوشت که در آن هر چه مربوط به افزایش توانایی های جسمانی ، مهارتی و روانی ورزشکار است، منظور شده باشد؛ امکان ارزیابی ورزشکار را نیز فراهم می کند و به اوج عملکرد ورزشکار در مسابقه بینجامد. امروزه در ایران علم تمرین را بیشتر به جای طرح تمرین به کار می گیرند.

 

 

3- بدنسازی و آمادگی جسمانی:

 

بخشی از آمادگی ورزشکار که در برنامه نیز پیش بینی می شود ، بهبود عواملی چون قدرت، سرعت، استقامت و... است؛ این مفهوم بخشی از علوم تمرین است و نه همه آن که پیشتر به آن پرداخته شد.

 

 

 

مفهوم دوم؛ آمادگی

 

توانایی سازگاری با یک رفتار مشخص سازگارینامیده می شود.یک برنامه ی منظم تمرین که مبنای علمی داشته باشد، چارچوبی برای آمادگی ورزشکار است. بنابراین علم تمرین می تواند مکمل دانش مربی برای کمک به او در طرح برنامه های آمادگی ورزشکاران در هر سطح باشد.پیشرفت های ورزشی در گرو رسیدن به سطح بالاتر آمادگی است و هدف علم تمرین، افزایش آمادگی با طراحی برنامه ی مناسب تمرین است.

 

 

مفهوم سوم؛ تمرین

 

این مفهوم به فعالیت منظم و برنامه داری گفته می شود که با هدف بهبود عملکرد ورزشکار انجام می شود. در واقع تمرین انجام فعالیت هایی است که قابلیت سازگاری بدن در برابر فشارهای وارد شده را به تدریج و پیوسته افزایش می دهد با این تعریف تمرین فرایندی تدریجی و اهسته است. و در آن هیچ گونه تعجیلی مجاز نیست. اگرتمرین به خوبی انجام شود به تغییرات آشکاری در بافتها و دستگاههای بدن می انجامد که آن نیز خود به بهبود عملکرد در ورزش خواهد انجامید. برای بیان دقیق مفهوم تمرین باید به نکات زیر توجه داشت:

 

1-تمرین باید موجب توسعه ی همه سویه شود؛ یعنی استقامت، قدرت، سرعت، انعطاف و هماهنگی را بیشتر کرده و بدن ورزشکار را از توسعه ای هماهنگ برخوردار سازد. این ویژگی به عنوان شالوده ی عملکرد بهتر همه ی ورزشکاران در رشته های گوناگون شناخته می شودو برای همه ی آنها لازم است.

 

2- تمرین باید موجب توسعه ی بدنی ویژه ی هر رشته ورزشی شود؛ یعنی موجب پیشرفت عوامل گوناگون آمادگی شود که هر رشته ورزشی خاص به آنها نیاز دارد. در هر رشته ی ورزشی خاص چه عواملی مهمتر هستند؟ قدرت مطلق یا نسبی توده ی عظلانی یا انعطاف؟ توان یا استقامت عظلانی

این ویژگی تمرین موجب می شود که ورزشکار توانایی اجرای آسان و روان همه ی حرکات ویژه ی رشته ی مورد نظر خود را بدست آورد.

 

3- تمرین باید توانایی اجرای همه ی فنون لازم را افزایش داده یک اجرای مناسب همراه با بهره وری ، بیشترین سرعت ممکن، بالا سطح تولی نیرو، کمترین اثرپذیری از شرایط ناخواسته و صحیح ترین حرکات را ممکن کند.

 

4- تمرین باید عامل تامتیک را نیز فرا گیرد؛ یعنی مناسب ترین تاکتیک را که برخواسته از توانایی های هر ورزشکار است شامل می شود و همچنین راهکار ورزشکار را برای رو به رو شدن با شرایط مسابقه بهینه کند؛ بنابراین در طول تمرین، به راهکارهای گوناگونی می توان توجه کرد که با در نظر گرفتن اهداف ورزشکار، استفاده خواهند شد و به تکامل خواهند رسید.

 

5- تمرین باید ابعاد روانی را نیز در بر گیرد؛ زیرا برای بهبود عملکرد و اجرای ورزش، آمادگی روانی ورزشکار نیز لازم است. عواملی چون بهبود انضباط، پشتکار و پایداری، خواستن، اعتماد به نفس، انگیزه و میل و رغبت بخشی از تمرین به شمار می آید.

 

6- تمرین باید توانایی گروهی را در نظر بگیرد. یعنی در ورزشهای گروهی آمادگی گروهی هدف تمرین است. هماهنگی در آمادگی بدنی، فنی و تاکتیکی گروه نقش اصلی را در موفقیت داراست.

 

7- تمرین باید ارتقای سطح بهداشت و سلامتی هر ورزشکار را به همراه داشته باشد. آزمایشهای پزشکی، تناسب شدت تمرین با توانایی های هر ورزشکار و زمان کافی بازیافت، به تمرین مربوط هستند و سلامت ورزشکار و تمرین پیوسته را تضمین می کنند.

 

8- تمرین باید مانع آسیب دیدن ورزشکار شود وبا نکات زیر امکان صدمه دیدن را به حداقل برساند؛ افزایش انعطاف تا حد نیاز، تقویت عظلات و تاندونها و رباط ها به ویژه در مراحل ابتدایی تمرینات مبتدیان، و افزایش قدرت و خاصیت ارتجایی عضلات تا جایی که هنگام حرکات پیش بینی نشده نیز خطر بروز صدمات به پایین ترین سطح ممکن برسد.

 

9- تمرین باید دانش نظری ورزشکار را نیز افزایش دهد و آگاهی ورزشکار را از مبانی فیزیولوژیکی و روانی تمرین، تغذیه و بازسازی منابع به حد کافی برساند.

 

هدف تمرین افزایش آمادگی ورزشکار است. در برنامه تمرین، حرکات و فعالیت های گوناگونی گنجانیده می شوند که برای هر یک از رشته های ورزشی خاص مهم هستند. بنابراین برای افزایش عملکرد ورزشکار و به اصلی تمرین باید به توانایی اندامهای فعال، عوامل فنی و تاکتیکی و همچنین عوامل روانی باشد.

بیومکانیک در کاراته

جزیه و تحلیل کیفی بیومکانیکی حرکات جهشی در کاراته

تمامی حرکات جهشی و اجزاي آن را م یتوان از طریق تجزیه و تحلیل کمی و کیفی بیومکانیکی شناسایی، توسعه و بهبود بخشید.
بیشتر حرکات انتقالی بدن که با اجراي همزمان تکنیک در کاراته همراه است، همواره با یک یا دو جهش متوالی یعنی به صورت
حرکات تک واکنشی و یا چند واکنشی انجام م یگیرد. طبق قانون اول نیوتن براي حرکات افقی، در یک الگوي فضایی به محض
آنکه بدن ورزشکار از زمین کنده و جدا شده و به صورت یک پرتابه درمی آید، دیگر ورزشکار قادر به تغییر مواردي مانند مسیر،
سرعت افقی، طول جهش و محل فرود خود در جهش نخواهد بود، بجز اینکه نیروي از خارج بر بدن ورزشکار در حین جهش
اثر بگذارد و تنها نیروي وارد بر بدن نیروي جاذبه زمین خواهد بود. بنابراین هرگونه تغییر در اندازه حرکت (طول یک پرتابه ) و
همچنین سرعت بدن در هنگام اجراي مهارت تکنیکی، بایستی در لحظه کندن از زمین فراهم شود که این موارد اهمیت توجه به
توان کندن و توان شروع را در استارت هاي کاراته به روشنی نمایان می سازد. زیرا در ورزش توانی- سرعتی کاراته، براي اجراي
موفقیت آمیز مهارت هاي تکنیکی نیاز به طی مسافتی کوتاه در کمترین زمان ممکن حتی نزدیک به لحظه 1 است . بنابراین قابلیت
زیست حرکتی غالبی مانند توان که از یکپارچگی دو قابلیت زیست حرکتی سرعت حداکثر و قدرت بیشینه است، می تواند نقش
بسزایی در افزایش ضریب موفقیت حرکت جهشی ایفاء بنماید. به شماتیک مراحل استفاده از توان انفجاري در یک حرکت جهشی
براي اجراي تکنیک ضربه مشت مخالف به وسط بدن توجه شود:
البته با توجه به قانون اول نیوتن براي حرکت یک پرتابه، از مراحل توان افزایش شتاب و توان کاهش شتاب چشم پوشی شده
است که در حرکات چندواکنشی وجوددارند.

1) توان کندن: ورزشکار براي جهش و اجراي مهارت تکنیکی، بایستی از ریتم حرکتی مناسب و یک استارت متحرك استفاده
نماید. بنابراین وي قبل از حرکت جهشی، بوسیله حرکات کم ضربه توانی 2 یعنی همان ریتم حرکتی، به عضلات پاها کشش
بیشتري داده و مقدار زیادي انرژي در عضلات و تاندونهاي پاها ذخیره م ینماید.
این انرژي دریک لحظه با انرژي حاصل از چرخه کشش- انقباض که از تبدیل یک انقباض برونگرا به یک انقباض درونگرا،
درست لحظه قبل از کندن از نقطه وقفه 3 ایجاد شده ترکیب می شود و نیروهاي عمودي و افقی فوق العاده اي در حدود دو برابر
وزن ورزشکار را براي غلبه بر نیروي جاذبه زمین، کندن و پرواز افقی فراهم می سازد. براي تولید چنین نیروي انفجاري نیاز به
فراخوانی بیشترین تعداد ممکن از تارهاي عضلانی تند انقباض در یک لحظه است که با طراحی و اجراي تمرین هاي پلایومتریک
که نزدیک و مشابه با حرکات جهشی در ورزش کاراته هستند، م یتوان این فراخوانی را توسعه و بهبود بخشید.
2) توان شروع: به طور یقین در ورزش رقابتی کاراته، شروع توانمند و انفجاري در یک مهارت حمل ه اي یا دفاعی م ی تواند،
فرصت یک عکس العمل و دفاع مؤثر را از حریف سلب نماید، و یا برعکس یک دفاع سریع و مناسب می تواند حمله حریف را
بی ثمر بسازد. توان شروع خصیصه اي مهم در حرکات توانی کاراته بوده که بسیار نزدیک به مرحله توان کندن است و نیازمند
مواردي چون: هماهنگی عصبی- عضلانی ویژه، زمان واکنش فوق العاده و همچنین توان ویژه براي ایجاد یک سازگاري مطلوب
جهت اجراي انفجاري حرکات جهشی می باشد. توصیه می شودکه از طنابهاي کشی جهت ایجاد مقاومتی کنترل شده براي توسعه
توان کندن و توان شروع در حرکات جهشی و پرتابه استفاده هوشمندآن هاي شود.
3) توان فرود: در پایان حرکات جهشی و براي اجراي موفقیت آمیز مهار تهاي تکنیکی ، داشتن فرودي مناسب و توانمند که
داراي کنترل و تعادل مطلوب بدن نیز باشد، از اهمیت بسزاي برخوردار است. ورزشکار کاراته در زمان فرود، یک اثر مهاري را در
لحظه تماس پاي فرود به زمین تجربه می نماید. که این مکانیز مهاي مهاري نقش یک سیستم حفاظتی را براي جلوگیري از آسیب
دیدگی احتمالی بازي م یکند. پاي فرود بوسیله مفاصل، لیگامن تها و عضله هاي خود موجب مهار و جذب ضربه و نیروي وارد
شده از طرف زمین به بدن ورزشکار می شود و همزمان نیز تعادل لحظه اي را براي اجراي مهارت تکنیکی فراهم می نماید . البته
مقدار توان فرود مناسب، بستگی به طول و ارتفاع جهش و همچنین شتاب، وزن و میزان خمیدگی مفاصل پاي ورزشکار دارد . در
یک بررسی و رویکرد بیومکانیکی که با تجهیزات ویژه انجام گرفت. پاي فرود تعدادي از ورزشکاران حرفه اي کاراته در لحظه
3 برابر وزن / برخورد بر روي سکوي نیرو 4 در جهش و اجراي مهارت تکنیکی ضربه مشت مخالف به وسط بدن در حدود 3 تا 5
بدن (معادل 210 تا 250 کیلوگرم) تجربه کرد. توصیه م یشود از تمرینات پلایومتریک مانند پر شهاي عمقی براي ایجاد سازگاري
عصبی- عضلانی ویژه استفاده شود.
2 - Low in Pack Power Movement
3 - Sticking Point
4- Force Plate

4) توان واکنشی: در حرکات چند واکنشی کاراته، به توانایی تولید نیروي انفجاري براي جهیدن دوم به جلو یا عقب بلافاصله
پس از فرود از جهش اول توان واکنشی اطلاق می شود. اشکال دیگر آن را نیز در مسیر برگشت به عقب از یک حرکت یک پرتابه
و یا در حرکات چابکی ورزشکار نیزمی توان مشاهده نمود. توصیه م یشود براي توسعه توان واکنشی از حرکات پلایومتریک
ترکیبی که شامل پرش هاي عمقی و بلافاصله حرکات واکنشی انفجاري از سطوح بلند 80 تا 120 سانتی متري و با درنظ رگرفتن
میزان آمادگی پویاي ورزشکار استفاده شود.
5) مکانیسم اجرا: رمز دستیابی به انرژي کشسانی مطلوب در تنظیم مناسب سرعت و زمانبندي چرخه کشش - انقباض در اکثر
مهارت هاي حرکتی کاراته مانند پریدن، جهش، ضربه زدن و پرتاب کردن است. که نتیجه آن تبدیل انقباض هاي برونگ را به
انقباض هاي درو نگراي نیرومند می باشد. در ضمن دارا بودن انعطاف پذیري ویژه عضلانی و دامنه کشسانی مطلوب در عضلات،
تاندون ها و مفاصل می تواند آسیب دیدگیهاي احتمالی را کاهش داده و امکان بیشتر استفاده از انرژي کشسانی در عملکرد
ورزشکار حرفه اي کاراته را فراهم بیاورد.
منابع
بلوم فیلد، جی و آکلند،تی آر/ 1382 / بیومکانیک و آناتومی کاربردي در ورزش/ ترجمه سعید ارشم/ انتشارات فردانش پژوهان/ تهران
بومپا، تئودور/ 1382 / زمان بندي و طراحی تمرینات قدرتی در ورزش/ ترجمه حمید رجبی و حمید آقا علی نژاد/ انتشارات فردانش پژوهان/ تهران
مک گینیس، پیترام/ 1384 / بیومکانیک ورزش و تمرین/ ترجمه ژاله معماري/ انتشارات چکامه/ تهران
حسن سلام پور

کومیته

کومیته (به ژاپنی: 組手) به معنای مبارزه یکی از سه بخش اصلی تمرینات ورزش کاراته به همراه کاتا و کیهون است. در کومیته از فنون آموخته شده در کاتا و کیهون در مقابل یک حریف واقعی استفاده می‌شود.

کومیته ممکن است برای افزایش مهارتی خاص یا به‌عنوان یک مسابقه انجام شود. کومیته به سه بخش ایپون کومیته (مبارزه امتیازی) جیون کومیته (مبارزه آزاد) و بونکای کومیته (مبارزه نمادین با تکنیک های سنتی)تقسیم می شود. 

مسابقه

یک امتیاز: ضربه مشت به بدن (بالای کمربند تا شانه‌ها) یا سر و صورتدر بسیاری از مسابقات کاراته ورزش‌کاران اجازه ضربه با مشت (زوکی) و لگد (گِری) به شکم و سینه (چودان) و سر (جودان) را دارند. روش امتیازدهی در اکثر سبک‌های مهم به این شکل است:

  • دو امتیاز: ضربه لگد به بدن (بالای کمربند تا شانه‌ها)
  • سه امتیاز: ضربه لگد به سر و صورت

در مسابقات زیر نظر فدراسیون جهانی کاراته (World Karate Federation) این امتیازات نیز در نظر گرفته می‌شود:

  • یک امتیاز: ضربه لگد یا مشت به پشت حریف
  • سه امتیاز: سرنگون شدن حریف به شرطی که کاملاً روی زمین افتاده باشد و اجرای یک تکنیک (مانند مشت یا لگد) در ادامه آن.

اسامی کاتاهای 4سبک اصلی کاراته

 

اسامی کاتاهای 4سبک اصلی کاراته كاتاهای چهار سبك اصلی كاراته { كاراته داراي چهار سبك اصلي و مادر ميباشد كه عبارتند از: شوتوكان – شيتوريو – گوجوريو – وادوريو} : كاتاهاي پايين تر از كمربند سياه عبارتند از: 1- هيان شودان (كمربند زرد) 2- هيان نيدان (كمربند نارنجي) 3- هيان ساندان (كمربند سبز) 4- هيان يودان (كمربند آبي) 5- هيان گودان (كمربند بنفش) 6- تكي شودان (كمربند قهوه اي) و كاتاهاي كمربند سياه و بالاتر عبارتند از: شوتوكان (21 كاتا) : باسای دای - باسای شو - كانكودای - كانكوشو - تكی شودان - تكی نیدان - تكی ساندان - هانگت سو – جیته - ان پی – گانكاكو - جیون - سوچین - نی جوشیهوشو - گوجوشیهودای – گوجوشیهوشو - چینته - اونسو - می كیو - وان كان - جی ان. ***************************** شیتوریو (43 كاتا) : جیته – جیون - جین - ماتسو كازه - وانشو – روهای - باسای دای - باسای شو - توماری باسای - ماتسومورا باسای - كوشوكودای - كوشوكوشو – كوشوكوشیهو - چین ته - سی انچن – سوچین - نی سی شی - گوجوشیهو - اونشو - سی سان - نای فانچین شودان - نای فانچین نیدان - نای فانچین ساندان - آئویاگی(سی ریو) – جوروكو - نی پای پو - سانچین - تنشو - سی پای - سان سی رو – سایفا - شی سوچین – كورورونفا - سوپاریمپی – هاكوچو - پاچو - هیكو - پای كو - آنان - آنانكو – پاپورن - چاتان یاراكوشانكو. ********************************** گوجوریو (9 كاتا) : سانچین – سایفا – سی ان چین - شی سوچین - سان سي رو - سی سان - سی پای – كورورونفا - سوپاریم پی . ****************************** وادوریو (9كاتا) : كوشانكو - نای هانچی - سی شان - چین تو - پاسای - نی سی شی - روهای – وانشو - جیون . *********************************************** كاتاهاي اجباري فدراسيون جهاني كاراته: {كاتاهاي اجباري يا شي تي كاتا كاتاهايي هستند كه اجراي آنها در مسابقات كاتا براي مسايقه دهنده اجباري ميباشند كه تعدادشان 2 كاتا در هر سبك ميباشد ( شركت كننده در مسابقه كاتا از هر سبك بايد كاتاهاي اجباري (شي تي كاتا) سبك خود را اجرا كند اما در كاتاي اختياري (توكوئي كاتا) آزاد است از بين كاتاهاي 4 سبك اصلي و مادر كه در بالا ذكر شدند يكي را به انتخاب خود اجرا نمايد.} شی تی کاتا یا کاتاهای اجباری ۴سبک: 1- سبك شوتوكان: جيون – كانكوداي 2- سبك شيتوريو: باساي داي – سي انچين 3- سبك وادوريو: سي شان – چين تو 4- سبك گوجوريو: سي پاي – سايف

اصول گرم کردن و سرد کردن

 

گرم کردن و سرد کردن در ورزشهای رزمی

گرم کردن و سرد کردن مساله ای بسیار مهم و تاثیر گذار در ورزش می باشد و در ورزشهای رزمی به دلیل ادغام سرعت و قدرت این مسئله از اهمیت بالاتری برخوردار است هرگز فکر نکنید یک ورزشکار حرفه ای و یا یک بدن آماده نیازی به گرم کردن و سرد کردن در قبل و بعد از تمرین ندارد ، بدانید که ورزشکار و سطح ورزشی او هر قدر بالاتر که برود به این مسئله اهمیت ویژه ای خواهد داد چرا که آسیب های فراوان ، عدم بازدهی تمرین ، افت بدنی ، تنها قسمتی از آسیب های توجه نکردن به گرم کردن و سرد کردن بدن در تمارین ورزشی است
گرم كردن قبل از شروع تمرینات ورزشی ورزش باید با نرمش های ویِِزه بدن اغاز شود
نرمش ها ی گرم کردن باعث افزایش درجه حرارت بدن کمی بیشتر از حالت عادی بدن در فعالیت های معمول شخص است شامل کشش عضلات و نرمش های سبک با افزایش دادن ضربان قلب میباشد انجام این حرکات به دستگاه سوخت وساز شما کمک میکند تا برای نرمش های بعدی وتمرینات اصلی ورزشی اماده شوید همچنین در مرحله گرم کردن رگها خون یه عضلات منبسط شده و برای دریافت خون بیشتر اماده می شوید
نکاتی که در مورد گرم کردن باید در نظر داشت:
گرم کردن باید از شدت مطلوبی برخوردار باشد تا ضمن بالا بردن بدن از ایجاد تعریق ، موجب خستگی نشود. شدت و مدت گرم کردن باید بر اساس آمادگی ورزشکار و سطح ورزشی و نیازهای ویژه هر ورزش تنظیم شود.
آثار گرم کردن بر بدن تا چند ساعت باقی می ماند، به شرطی که بی حرکتی زیاد مثل خواب یا هوای سرد وجود نداشته باشد.
فیزیولوژی گرم كردن بدن :
چنانچه در فیزیولوژی ورزش دیدیم كه هر فرد ورزشكاری بتواند طوری بدنش را گرم نماید كه به راحتی خون و اكسیژن به عضلات برساند آن فرد در آن جلسه تمرین بهتر عمل خواهد نمود چون خون و اكسیژن به عضلات برساند آن فرد در آن جلسه تمرین بهتر خواهد نمود چون خون فرد ورزشكار دارای اكسیژن سرشار بوده و استرس سلول عضلانی قرار خواهد گرفت و نمی گذارد اسیدلاكتیك در عضله جمع شود و باعث درد آن ناحیه گردد.در بالا بردن درجه حرارت توسط گرم كردن بدن دستگاه تنفس و عضلات تنفس بیشتر درگیر هستند به دیافراگم كه یكی از مهمترین عضلات در تنفس است خون و اكسیژن بیشتری رسیده در نتیجه باعث بهبودی در تنفس فرد ورزشكار می شود .
تمرین اصلی
تمرین اصلی معمولاً شامل تمرین یک رشته ورزشی است که به پیشنهاد مربی توسط ورزشکار انتخاب می شود . هدف ورزشکار از شرکت در برنامه های ورزشی عامل اصلی برای انتخاب نوع تمرین است. تمرین اصلی ممکن است ورزش تفریحی مثل دوچرخه سواری در پارک جنگلی حومة شهر و یا یک ورزش حرفه ای مثل تمرین تناوبی شدید برای قهرمانی در دوی ۱۰۰ متر باشد.

واژه گرم كردن معانی مختلفی دارد.برای یكی به معنای پیاده روی سریع به مدت ۲۰-۱۵ دقیقه و برای دیگری حركات انعطاف پذیری و كششی است و... اما فیزیولوژیست های ورزشی معتقدند كه تمرینات گرم كردن برای آماده سازی قلب شش ها و عضلات ضروری است تا در طی تمرینات شدید ورزشی نیاز این اندام ها تامین شود زیرا در تمام فعالیت های ورزشی این اندام ها درگیر خواهند بود. 
به طور كلی سه نوع تمرین كردن وجود دارد:
۱)تمرین كششی ایستا-این نوع تمرین باعث افزایش كششی عضله و كاهش مقاومت عضلات پیش از فعالیت ورزشی و همچنین انقباض بیشتر عضله و كاهش درد و آسیب در آن ها می شود.
۲)گرم كردن عمومی-این تمرینات مثل دویدن آرام یا حركات نرم به افزایش دمای بدن و تحریك قلب كمك می كند.شواهد دال بر این است كه با افزایش دمای بدن(حداقل یك درجه فارنهایت)یك سری تغییرات كه به اجرای بهتر حركات ورزشی كمك می كند در عضله و جریان خون اتفاق می افتد.همچنین گرم كردن عمومی قلب را آماده تحمل فشار در طول تمرینات سنگین ورزشی می كندو در پیشگیری از آسیب های قلبی در مراحل اولیه تمرین موثر است.تحمیل فشار ناگهانی به قلب بدون گرم كردن باعث كاهش جریان خون به عضله قلب و مشكلات جدی برای آن خواهد بود.بنابراین ضروری است كه قبل از شروع فعالیت های شدید ورزشی به آرامی سیستم قلبی-عروقی را با برنامه گرم كردن عمومی آماده نماییم.
۳)گرم كردن عصبی عضلانی-ویژه مهارت اجرایی از طریق اعمال فشار كمتر از پرداختن به فعالیت اصلی است تا نسبت به تحریك مناسب عضلات و هماهنگی و سطوح بالای مهارتی آن ها اطمینان حاصل كنیم.به عنوان مثال مبارزه و یا اجرای تكنیك به صورت سایه و خیلی آرام (بسیاری از ورزشكاران معتقدند كه این این نوع گرم كردن باعث اجرای ماهرانه تری خواهد شد)
۱۰ اصل مهم در گرم كردن
اصول زیر را هنگام گرم كردن به خاطر بسپارید :
۱)صرف نظر از نوع تمرین برنامه گرم كردن عمومی آرامی را شامل حركات سوندی كششی و راه رفتن آرام داشت باشید حتی اگر در سطوح بالای مهارتی هستید.
۲)آماده ایجاد تغییرات جزیی در برنامه كششی خود باشید ممكن است گاهی نیاز بیشتری به حركات انعطاف پذیری در خود احساس كنید.
۳)گرم كردن باید به مدت ۱۵-۱۰ دقیقه طول بكشد.
۴)حركات كششی بعد از دویدن نرم باید آرام و در عین حال كامل باشد.
۵)حركات كششی اولیه برای عضلاتی كه فشار بیشتری را دریافت خواهند كرد باید آرام باشد.
۶)دویدن آرام باید متناسب با شدت و ویژگی فعالیت و سطح آمادگی جسمانی شما باشد.
۷)بین حركات گرم كردن و فعالیت اصلی نباید بیش از چند دقییقه فاصله باشد.
۸)از برنامه گرم كردن باید احساس خوبی داشته باشید انواع مختلف گرم كردن را تجربه و سپس بهترین روش را انتخاب كنید.
۹)بخشی از برنامه گرم كردن باید شامل تمرینات اختصاصی باشد كه با فعالیت اصلی ادتباط پیدا می كند.
۱۰)سرد كردن و حركات كششی را بعد از اتمام فعالیت به خاطر داشته باشید.
فیزیولوژی سرد كردن بدن :
پس از تمرینات متناوب چه به مدت طولانی یا كوتاه سرد كردن بدن باید صورت بگیرد. سرد كردن بدن در جلسه بعدی تمرین بسیار بسیار موثر است. كسانی كه پس از یك جلسه تمرین یك دفعه تمرین را قطع می كنند در واقع با افت ناگهانی ضربان قلب مواجه می گردند و باعث می شوند كه اسیدلاكتیك كه بر اثر فشار تمرین حاصل شده است و در بدن باقی بماند. اسیدلاكتیك باعث گرفتگی حاد و یا تاخیری شده است یعنی اینكه اسید موجود در خون كه بایستی به كبد برده شود تا در آنجا شكسته شده و تبدیل به كلیكوژن شود كه یا به صورت چربی در آیدیا در مصرف عضله دیگری قرار گیرد انجام نشده و در عضله به صورت توده ای از اسید درآید و از كارایی عضلانی بكاهد ولی اگر با استراحت فعال انجام پذیرد این گونه نخواهد شد و خون اسیدلاكتیك را به كبد برده و در آنجا آن را تجزیه خواهد نمود .
بهترین راه برگشت به حالت اولیه استراحت به صورت فعال خواهد بود به این ترتیب كه فرد به جای اینكه یك دفعه پس از تمرین بایستد با راه رفتن و انجام حركات كششی و ورزشهای سبك ضربان قلب را كند كرده و سپس تمرین را قطع می كند .
کمک می کند که اسید لاکیتک سریعتر دفع شود و در نتیجه خستگی کاهش یابد.
با افزایش وریدی خون از سیاهرگهای عضلات به قلب ، ضعف و سرگیجه احتمالی بعد از تمرین را کاهش می دهد.
احتمال کوفتگی عضلانی بعد از تمرین را کاهش می دهد. به کاهش آدرنالین خون کمک می کند .
تعاریف :
انعطاف پذیری (FLEXIBILITY):قابلیت عضلات و تاندونها برای كشیده شدن انعطاف پذیری نام دارد. در واقع انعطاف پذیری توانایی استخوانهای بدن در میزان حركت آنها در جهات مختلف حول مفاصل میباشد.
قدرت(STRENGTH):میزان توانایی عضلات برای اعمال نیرو در زمان كوتاه.
استقامت:(INDURANCE):میزان توانایی عضلات در انجام فعالیت گروهی در مدت زمان طولانی.
چالاكی(AGILITY):میزان توانایی فرد در تغییر دادن جهت حركت بدن بطور سریع.
تعادل(BALANCE):توانایی حفظ تعادل در وضعیت سكون و یا حركت.
سرعت(SPEED):توانایی حركت دادن بخش و یا تمام بدن بطور سریع.
حركات كششی(STRETCHING):حركات كششی بسیار ضروری و مفید میباشند انواع گوناگونی دارند كه به شرح زیر است:
- پویا(DYNAMIC): در این نوع حركات كششی عضلات نیز حركت دارند.شامل حركات آرام و كنترل شده ای میباشند كه به تدریج به سرعت و دامنه آنها افزوده میگردد. مانند بالا و پایین كردن دستها از ناحیه كتف. نباید آن را با حركات كششی بالستیك(BALLISTIC) اشتباه گرفت. حركات كششی بالستیك شدید بوده وهدف آن انجام حركات فراتراز دامنه حركت مفاصل و عضلات میباشد كه خطرناك بوده و انجام آن را توصیه نمی كنیم.
- ایستا(STATIC):بی خطر تر از بقیه میباشد. در این كششها در مفاصل حركت وجود نداشته و عضلات بتدریج كشیده میگردند. در واقع عضلات تا یك حدی كشیده شده و در همان وضعیت ثابت نگاه داشته میگردد (۲۰-۶ ثانیه). خود آن به دو نوع تقسیم بندی میگردد یكی حركات كششی ایستایی فعال مانند خم كردن و بالا آوردن پا از ناحیه كمر و بالا نگاه داشتن آن تنها توسط عضلات و دیگری حركات كششی ایستایی منفعل و یا غیر فعال مثلا همان مثال فوق اما نگاهداشتن پا در وضعیت ثابت با كمك دست و یا قرار دادن پا روی میز و یا گرفتن پا توسط فرد دیگر.
- ایزومتریك(ISOMETRIC):در این حالت همانند حالت حركات كششی ایستا حركت در مفاصل وجود ندارد. اما تفاوت آن این میباشد كه هرگاه عضله ای كشیده میگردد فرد سعی میكند نیروی مقاومی بر خلاف آن كشش اعمال كند مثلا در مثال فوق هنگامی كه پا بالا آورده میشود و روی میز قرار داده میگردد فرد به آرامی سعی میكند پای خود را به سمت پایین بازگرداند.
سرد كردن
در طول فعالیت شدید ورزشی عضلات ۸۵% خون خارج شده از قلب را مصرف می كنند.حتی بعد از قطع تمرین قلب به كار خود ادامه می دهد تا انرژی مورد نیاز عضلات بازسازی گردد.میزان خون خارج شده از قلب در نهایت به میزان خون برگشتی به قلب از ریق سیستم گردش خون ارتباط پیدا می كند.خونی كه در اندام های پایینی وجود دارد مربئط به انقباضات عضلانی و حركات تنفسی بوده كه از طریق سیاهرگ ها به قلب برمیگردد.زمانی كه تمرین را قطع كردید هنوز خون در عضلات وجود دارد با وجود این اگر بعد از تمرین فعالیتی نداشته باشید انقباضات عضلانی مورد نیاز برای برگشت خون به قلب به حداقل می رسد و تجمع خون در اندام های تحتانی زیاد خواهد شد و باعث كاهش میزان خون برگشتی به قلب و احتمالا قطع سیكل قلبی می شود كه می تواند مشكلات جدی به بار آورد.سرد كردن همچنین یاعث پیشگیری از ناراحتی های عضلانی سرگیجه و كاهش فرآورده های بیوشیمیایی ناشی از خستگی می شود.بنابراین ضروری است مه بعد از پایان تمرینات به مدت ۵ دقیقه یا تا وقتی كه ضربان قلب شما به زیر ضربه در دقیقه برسد آرام راه بروید.مدت زمان برگشت ضربان قلب به حالت طبیعی بستگی به شدت و مدت تمرین و میزان آمادگی جسمانی شما دارد.

آسیب های کاراته

 

صدمات زانوها، کمر، شکستگی اندام‌ها مختلف و زخم‌های سطحی مهم‌ترین آسیب‌دیدگی‌های ورزش کاراته هستند که آشنایی با قوانین و کنترل مناسب ضربات می‌تواند در کاهش این آسیب‌ها موثر باشد.

 

کاراته نوعی هنر رزمی متعلق به کشور ژاپن است و آنچه که امروز به صورت رسمی برگزار می‌شود، شکل غیر برخوردی این ورزش است. در این شکل از کاراته ضربات کنترل شده هستند و آسیب کمتری را متوجه ورزشکار می‌کنند اما سبک‌های آزاد هم در این رشته وجود دارند که احتمال آسیب در آن‌ها بیشتر است ولی شکل رایج آن شکل کنترل شده و غیر برخوردی است.

 

بر خلاف آنچه که تصور می‌شود ضربات دست در کاراته سنگین‌تر از ضربات پا هستند و آسیب و صدمه بیشتری را به ورزشکار وارد می‌کنند. ضرباتی که از دست‌ها به صورت حریف وارد می‌شوند، ممکن است بسیار خطرناک باشند و مشکلات جدی‌ را برای ورزشکار به وجود بیاورند. به طور کلی فدراسیون جهانی کاراته ضربه‌ها را به سه دسته شدید، متوسط و جزئی تقسیم‌بندی کرده است. در ضربات شدید فرد قادر به ادامه مسابقه نیست، اما بیشترین آسیب‌های این ورزش، جزئی هستند.

 

زانوها از مهم‌ترین بخش‌های بدن هستند که به دلیل حرکات چرخشی و پرشی در کاراته دچار آسیب می‌شوند و این حرکات باعث پارگی رباط صلیبی و مینیسک‌های زانو شده و فرد را دچار مشکل می‌کنند. خونریزی از بینی – که گاهی با شکستگی همراه است – کبودی در صورت و زخم‌های سطحی از شایع‌ترین آسیب‌های ورزش کاراته است. البته ضربه به گردن هم به ندرت اتفاق می‌افتد و از آسیب‌هایی است که احتمال وقوع آن نسبت به آسیب‌های دیگر کمتر است.

 

علاوه بر آسیب‌هایی که در حین مسابقه و تمرین اتفاق می‌افتد، برخی از آسیب‌های مزمن هم در طول سال‌های تمرین و در اثر تمرین غلط در سال‌های طولانی و استفاده از زمین‌های نامناسب به وجود می‌آید که باعث کوتاه شدن عمر قهرمانی ورزشکار می‌شود و بیشتر در زانوها و کمر اتفاق می‌افتد. بهره‌گیری از دانش مربیان باتجربه، روش تمرین مناسب و استفاده درست از اندام‌ها از عواملی هستند که احتمال بروز این آسیب‌ها کاهش می‌دهند.

 

افرادی که ورزش کاراته را به تازگی شروع کرده‌اند، به دلیل ناآشنایی به قوانین این رشته و کنترل نداشتن روی ضربات خود، بیشتر در معرض آسیب دیدن و حتی آسیب زدن به دیگران هستند که اگر تحت نظر مربی‌های باتجربه کار نکنند، با مشکلات زیادی مواجه می‌شوند، اما در ورزش حرفه‌ای کاراته، ورزشکاران با کنترل بیشتری روی ضربه‌ها، مسابقه می‌دهند و نسبت به رده کودکان و نوجوانان، احتمال آسیب دیدگی‌شان کمتر است.

 

در چند سال گذشته به دلیل تصویب قوانین جدید در رده کودکان و نوجوانان و استفاده از محافظ برای صورت و قفسه سینه، میزان آسیب‌ها کمتر شده است. همچنین نقش داور در آسیب‌های کاراته را نمی‌توان نادیده گرفت. اگر داور خطا را به درستی تشخیص بدهد و ورزشکار را جریمه کند، بازیکن با کنترل بیشتری ضربات خود را به حریف وارد می‌کند. برگزاری کلاس‌های داوری و هماهنگ‌سازی آن‌ها در مسابقه‌ها می‌تواند در کمتر شدن آسیب‌های کاراته موثر باشد.

 

استفاده از یخ بهترین درمان مقطعی برای آسیب‌دیدگی‌های کاراته است،‌چون معمولا محل زخم دچار التهاب، پرخونی و خونریزی داخلی بافتی می‌شود، یخ می‌تواند این علائم را بهبود ببخشد و بر خلاف عقیده برخی که گرما را تسکین دهنده محل آسیب‌ها می‌دانند، استفاده از گرما در آسیب‌های حاد جایگاهی در درمان ندارد و هرچند یخ ممکن است در ابتدا باعث درد شود اما پس از مدتی در بهبود محل آسیب دیدگی تاثیر بسزایی دارد

اقدامات اولیه در برخورد با آسیب های ورزشی

 

اقدامات اولیه درمانی در آسیب های ورزشی شامل مراحل زیر است :

 

۱- محافظت و پیشگیری از آسیب بیشتر، مثلاً با استفاده از وسایل کمک ارتوپدی

۲- استراحت که بسته به نوع آسیب از فرم مطلق آن تا استراحت نسبی را شامل می شود.

۳- استفاده از یخ که سبب کاهش درد، تورم و التهاب می شود.

۴- اعمال فشار که اگر همراه با یخ استفاده شود، سبب محدود شدن تورم خواهد شد.

۵- بالا نگه داشتن عضو آسیب دیده نسبت به سطح قلب که سبب تسهیل تخلیه وریدی از ناحیه مربوطه می شود.

۶- عمل های محافظتی که در مواقع آسیب جزیی و بدون علامت ورزشکار استفاده می شود، مثلاً استفاده از بانداژ برای پیچ خوردگی مختصر مچ پا.

استفاده از اصول فوق در چه زمان و توسط چه کسانی صورت می پذیرد؟

روش های بالا در برخورد اولیه با آسیب های حاد اسکلتی-عضلانی به کار می روند.

آشنایی با آنها برای ورزشکار، مربی، پزشک تیم و هر فرد دیگری که مسوول درمان و برخورد ابتدایی با آسیب باشد لازم است.

چه میزان استراحت کافی است؟ استراحت نسبی در چه مواقعی تجویز می شود؟

طول مدت استراحت وابسته به شدتِ آسیب است. مشخص است که هر چه شدت آسیب بیشتر باشد، مدت استراحت هم بیشتر خواهد بود. وقتی یک آسیب چندان شدید نباشد، استراحت نسبی توصیه می شود. هدف از استراحت نسبی آن است که فرد ورزشکار علی رغم وجود آسیب بدون علامت باقی بماند، هر چند تا حدودی تحرک خود را حفظ کرده است.

فایده استفاده از یخ در برخورد با آسیب ها چیست؟ آیا گرما هم موثر واقع می شود؟

یخ سبب کاهش خونریزی، تورم، التهاب، نیازهای متابولیک ناحیه مجروح، درد و نیز اسپاسم عضلانی می شود. اما گرما به نوبه خود دارای فایده نیست و جز در مورد کاهش اسپاسم عضلانی، سبب افزایش موارد نام برده هم خواهد شد.

گاهی توصیه می شود که دوره های متناوب استفاده از گرما و یخ اعمال شود، یعنی عضو را ۱ تا ۲ دقیقه گرم کنند و بعد از یخ استفاده کنند.

بر اساس شدت تورم عضو این نسبت قابل تغییر است. هر چه آسیب حادتر باشد،از مدت گرم کردن کاسته خواهد شد.

روش صحیح ماساژ دادن با یخ چگونه است؟باید چه مدت زمانی طول بکشد؟آیا روش های دیگری هم برای استفاده از یخ وجود دارد؟

از نحوه تهیه یخ شروع می کنیم: در یک لیوان یک بار مصرف آب ریخته و می گذاریم یخ ببندد. سپس لیوان را از وسط بریده و باقیمانده قالب یخ را برای مدت ۶۰ تا ۹۰ ثانیه بر روی منطقه ای ثابت از عضو آسیب دیده نگه می داریم تا در ناحیه مربوطه و تا ۵/۱ سانتی متر در اطراف محل احساس کرختی به شخص دست دهد. حال با توجه به وسعت محدوده ای که بی حس شده، به آرامی یخ را به صورت دایره وار روی پوست ماساژ می دهیم. این ماساژ در آسیب های با وسعت متوسط ،۷ دقیقه و در نواحی بزرگ تا ۱۰ دقیقه طول خواهد کشید.

غوطه ور کردن عضو در آب یخ هم موثر است، اما تحمل آن برای مصدوم سخت است. به علاوه نمی توان عضو را بالاتر از سطح قلب نگه داشت. به عنوان قانونی کلی، در طی یک ساعت می توان ۲۰ تا۳۰ دقیقه(حداکثر)از یخ استفاده کرد و حداقل ۳۰ دقیقه نیز عضو را به حال خود گذاشت. مسلم است که اگر تحمل مصدوم به سرما کم باشد، باید زمان استفاده از یخ را کاهش داد.

خصوصیت باندهای فشاری چیست؟

این باندها را از دیستال عضو به پروگزیمال می پیچند، به طوری که در هر دور نصف پهنای دور قبلی را بپوشاند. فشار الاستیکی که اعمال میشود سبب کاهش تورم خواهد شد. البته بانداژ نباید آنقدر محکم انجام گیرد که در بازگشت خون وریدی به طرف قلب اختلالی ایجاد کند. در مورد باندهای الاستیک تا توان بالقوه، کشش باند کافی خواهد بود. باندهای الاستیک برای آسیب های حاد اندام تحتانی مناسب نیستند، چون قابلیت حفاظت اندکی ایجاد می کنند.

اصول برخورد با ورزشکاری که شدیداً آسیب دیده و حال وخیمی دارد چیست؟

در ابتدا توجه معطوف به مجاری هوایی مصدوم خواهد بود.هرگونه انسداد یا مانعی را باید بر طرف کرد. در هنگام این بررسی ها باید مراقب آسیب ستون فقرات گردنی نیز بود.

در مرحله بعد به نحوه تنفس مصدوم دقت می شود. در صورت نیاز می توان از تنفس مصنوعی و اکسیژن کمکی استفاده کرد تا تنفس خود بخودی و منظم برقرار شود. اینک نوبت بررسی گردش خون فرد است. نبض شریان کاروتید از لحاظ کیفیت، تعداد و ریتم لمس خواهد شد. در صورت فقدان این نبض یا نبض رادیال، باید عملیات احیاء قلبی عروقی آغاز گردد. یا همان مرحله ارزیابی مختصر عصبی که سطح هوشیاری، اندازه و واکنش مردمک ها به نور،حرکات چشم و پاسخ های حرکتی مصدوم را شامل می شود.به معنی مشاهده اندام ها و سایر قسمت های بدن است تا از وجود هرگونه خونریزی،شکستگی یا خون مردگی آگاه شویم.

علل اصلی ایجاد صدمات ورزشی چیست؟

عدم آمادگی بدنی، گرم نکردن بدن پیش از شروع فعالیت ورزشی، استفاده از تکنیک های نادرست و نیز ماهیت خود رشته ورزشی از جمله دلایل ایجاد آسیب های ورزشی هستند.

چگونه می توان از بروز صدمات ورزشی جلوگیری کرد؟

ارتقا دانش و سطح معلومات مربیان و خود ورزشکاران، داشتن سطح آمادگی بدنی مطلوب و گرم کردن بدن به اندازه کافی و قبل از مبادرت به انجام فعالیت می تواند از میزان بروز آسیب های ورزشی بکاهد

تاریخچه شو تو کان

 

تاریخچه ورزشهای رزمی شوتوکان کاراته با گیچین فوناکوشی شروع می شود، آقایی که نه فقط به خاطر شروع کاراته، بلکه به طور کلی معرفی آن بسیار خوشنام است. اگرچه در سال های اخیر یک فایتر UFC به نام لیوتو ماچیدا (Lyoto Machida) نیز نقش بزرگی در شناساندن هنر شوتوکان ایفا کرده است. اجازه دهید به این صورت بیان کنم، ماچیدا با نیروی ویران کننده اش چنان ضربه می زند، قبل از آنکه طرف مقابل بتواند تشخیص دهد. به طور خلاصه، این چیزی است که شبیه شوتوکان کاراته در مبارزه است.

تاریخچه اولیه شوتوکان

گیچین فوناکوشی در سال 1868 در شهر شوری اکیناوا به دنیا آمد. او در مدرسه ابتدایی با پسر آنکو آساتو ( Anko Asato) دوست شد و در نهایت زیر نظر آساتو شروع به یادگیری کاراته اکیناوایی کرد. سپس فوناکوشی زیر نظر استاد آنکو ایتوسو (Anko Itosu) نیز به یادگیری شورین ریو پرداخت. جالب این است که فوناکوشی در واقع هیچ وقت سبکی را که از آموزش های ایتوسو و آساتو گرفته بود، نامگذاری نکرد، فقط ترجیحا آن را کاراته نامید. اما وقتی که در سال 1936 دوجویی را بنیاد نهاد، نامش شوتو ( به معنای موج های کاج) و همچنین کان ( به معنی خانه) بود و توسط شاگردانش برای برافراشتن تابلویی بر بالای در ورودی آن بنا که به آن “شوتوکان” گفته می شد، نامگذاری شد.

میراث گیچین فوناکوشی و یوشیتاکا فوناکوشی

گیچین علاوه بر ساخت بنای شوتوکان، به عنوان نماینده کاراته خدمت کرد و سرانجام از طریق نمایش های عمومی و آوردن آن به دانشگاه ها و باشگاه های کاراته به محبوبیت شوتوکان کمک کرد. با این حال، پیشرفت وی در فلسفه یا پایه ی کاراته وابسته به سبکی بود که به آن ” بیست اصل کاراته” یا نیجوکان می گفتند. احتمالا وی به خاطر این کارها شناخته شد. بعدا یوشیتاکا، پسر سوم گیچین فوناکوشی این هنر را به طرز فوق العاده ای بازسازی کرد. یوشیتاکا با تغییر جنبه های متعدد از جمله کاهش حالت های ایستادن و افزایش ضربات پای بیشتر به تفکیک شوتوکان از دیگر سبک های اکیناوایی کمک کرد.

اهداف شوتوکان کاراته

در اصل، بسیاری از اهداف شوتوکان را می توان در کتاب ” بیست اصل کاراته” یافت. یکی از آن اصول (شماره ی 12) به نظر می رسد زیاد به کار رود، این است: “به برنده شدن فکر نکنید، بلکه به بازنده نشدن فکر کنید”. در واقع، این چیزی است که می توان آن را در استاد دیگری از هنرهای رزمی یعنی هیلیو گریسی تصور کرد. در کتاب “کاراته دو: روش زندگی من”، گیچین فوناکوشی نیز نوشته است که “هدف نهایی کاراته نه در پیروزی یا شکست، که در کمال شخصیت شرکت کننده است”.

شوتوکان در مبارزه، یک سبک ضربه ای است که روی متوقف کردن حریف با لگد ها یا مشت های قوی ، سریع و بدون صدمه تاکید می کند.

ویژگی های شوتوکان

همان طور که قبلا ذکر شد، شوتوکان یک سبک ضربه ای است که به رزمی کاران یاد می دهد چگونه از طریق یک سری کیهون (اصول)، کاتا(فرم ها) و کومیته (مبارزه) در برابر حریف از خود دفاع کنند. شوتوکان سبکی سخت است که روی ضربات قوی، ایستادن های طولانی و بسیاری تکنیک های دیگر تاکید می کند. این تکنیک ها برای جلوگیری از صدمه و پایان دادن سریع به مبارزه طراحی شده اند. افراد در سطح های بالاتر شوتوکان، برخی تکنیک های گلاویزی و جیوجیتسو را نیز یاد می گیرند.

رزمی کاران مشهور شوتوکان

گیچین فوناکوشی (Gichin Funakoshi)

فوناکوشی بنیانگذار سبک شوتوکان کاراته بود.

یوشیتاکا فوناکوشی (Yoshitaka Funakoshi)

سومین پسر گیچین فوناکوشی بود که هنر پدرش را فراگرفت و برای منحصر به فرد ساختن آن، دوباره بازسازی کرد. ضربات پای بالاتر و حالت های ایستادن پایین تر، تنها برخی از چیزهایی بود که او مطرح کرد.

لیوتو ماچیدا (Lyoto Machida)

پسر یوشیزو ماچیدا بود و کارهایی زیادی انجام داد تا به مردم جهان نشان دهد که شوتوکان از طریق موفقیت های وی چه تاثیری در مسابقات UFC داشته است. ماچیدا به خاطر توانایی اش در ضرباتی شناخته شده که قبل از تشخیص فرد مقابل اعمال می کرد. او فایتری با استقامت و بسیار تکنیکی است.

یوشیزو ماچیدا (Yoshizo Machida)

استاد شوتوکان کاراته و پدر فایتر UFC، لیوتو ماچیدا بود.

منبع : 

تاریخچه کاراته

 

کاراته ورزشی است با ریشه ژاپنی که هدف آن این است كه بدن را وسیله ای تخصصی جهت حمله ودفاع نماید . در واقع ورزشی است که درقالب مبارزه بین دو نفر اجرا می گردد.

 

کاراته در لغت به دو واژه کارا یعنی خالی (Empty) و ته به معنای دست (Hand) تقسیم می شود که معنای کلی کاراته - دو(راه کاراته)، مبارزه با دست خالی (بدون سلاح) می باشد كه در این راه دل و ذهن از تمام خواسته های دنیوی و غرور بی جا ، خالی ونهایتا فرد می بایست بر نفس اماره خویش فایق آید .

 

در این رشته ، مسابقات به صورت تیمی وانفرادی در دو بخش آقایان و بانوان در رشته های کاتا وکومیته انجام می گردد.اوزان مسابقات كومیته انفرادی به ترتیب 55- و 60- و65- و 70- و75- و80- و80+و آزاد برای آقایان و 53- و60-و60+و آزاد برای بانوان می باشد.

تاریخچه جهانی كاراته:

 

انسان از زمان تولد مجبور به مبارزه برای ادامه زندگی می باشد . پس تاریخ قطعی برای پیدایش این فكر كه بدن را به وسیله مبارزه تبدیل نماید نمی توان یافت، اما کاراته امروزی شکل تکامل یافته ای از کمپوی چینی (بوکس چینی) می باشد که در ابتدا اوکیناواته نامیده می شد .

 

کاراته از سال 1912 به صورت سیستماتیک از کشور ژاپن به جهان خارج معرفی شد ودر سال 1964 اولین فدراسیون رسمی کاراته در جهان توسط انجمن های گوناگون ژاپنی هم زمان با بازیهای المپیک در ژاپن تشکیل یافت.(FAIKO)

 

در طی این سالها کاراته از طریق سازمانهای مختلف بین المللی تغذیه گردید تا اینکه هم زمان با اولین دوره مسابقات جهانی این رشته در سال 1970 ، کنفرانسی با حضور 32 کشور برگزار گردید که منجر به تشکیل سازمان جهانی کاراته دو شد . و از این زمان به بعد کاراته به عنوان ورزش جهانی دست یافت.

 

مدتی بعد فدراسیون جهانی کاراتهW.K.F تاسیس و نهایتا به تایید I.O.C رسید و اکنون این سازمان زیر نظر I.O.C مشغول به کار می باشد ومسابقات رسمی آن از طریق همین مجموعه در جهان انجام می گردد .

W.K.F درهرقاره ای نماینده ای دارد که علاوه بر این که به عنوان رئیس فدراسیون همان قاره متولی امور می باشد سمت نایب رئیسی فدراسیون جهانی را نیز دارد و مسابقات دوره ای آن قاره را انجام می دهد که در آسیاA.K.F (فدراسیون کاراته آسیا) عهده دار آن است و کشور ما نیز بعنوان زیر مجموعه هردو سازمان فوق فعالیت می نماید .

مرکز سازمان جهانی کاراته در کشور اسپانیا و سایت اینترنتی آن www.wkf.net و مرکز فدراسیون کاراته آسیا در کشور تایوان می باشد .

تاریخچه کاراته در ایران :

هنر رزمی کاراته در سال 1342 وارد ایران شد .بنیانگذار كاراته ایران آقای فرهاد وارسته هستند و اولین نفری که در کشور مان توانست موفق به اخذ کمربند مشکی گردد آقای مرتضی کاتوزیان بود که در خرداد سال 1349 به این امر نائل گردید .

 

کاراته با سبکهای کان ذن ریو، شوتوکان و وادوریو در ایران شروع به کار نمود ولی به تدریج سبكها گسترش یافت .در سال 1351 آکادمی کاراته به عنوان اولین باشگاه رسمی کاراته کشور کار خود را بصورت منسجم و کلاسه شده آغاز نمود .

 

در سال 1352 برای اولین بار تیم ملی کاراته کشورمان شکل گرفت که با هزینه شخصی به دومین دوره مسابقات جهانی که در پاریس برگزار می شد اعزام گردید و موفق به کسب مدال برنز کومیته تیمی و عنوان پنجمی این دوره از مسابقات شد.

 

در سال 1353 فدراسیون کاراته ایران شکل گرفت که مسئولیت آن از سوی سازمان ورزش وقت به آقای فرهاد وارسته واگذار گردید .

 

امروزه فدراسیون کاراته متولی امور مربوط به سبکهای آزاد کاراته نیزهست که به دو شکل رینگی و غیر رینگی فعالیت می نمایند . لازم به ذکر است این دو رشته در جهان از طریق سازمانهای غیر متمرکز رهبری می گردد . اما در کشورمان با توجه به جمعیت زیاد این بخش، فدراسیون کاراته امورمربوط به سبکهای آزاد را عهده دار است.